|
Quam oblatiónem tu, Deus, in ómnibus quæsumus, bendíctam, adscríptam, ratam, rationábilem, acceprabilémque fácere dignéris: ut nobis Corpus et Sanguinis fiat dilectíssimi Fílii tui, Dómini nostri Iesu Chrsiti. |
Prosimy Cię, Boże, uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa, mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, aby się stała dla nas Ciałem i Krwią Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa. |
Przed chwilą kapłan poprosił o przyjęcie Ofiary, a teraz błaga o jej uświęcenie: Prosimy Cię, Boże, uświęć tę Ofiarę pełnią swojego błogosławieństwa[1]. Jaka ma być to Ofiara? Tekst polski tego nie oddaje, ale łaciński jest tu klarowny, bo mówi o niej jako o błogosławionej, wpisanej, uznanej, rozumnej i przyjemnej[2]. Jest to bardzo istotne, dla dobrego zrozumienia tajemnicy Przeistoczenia: obecnie na ołtarzu spoczywa jeszcze chleb i wino, które już za chwilę mają się stać Ofiarą błogosławioną, prawnie uznaną, jedyną doskonałą i odpowiadającą istocie aktu liturgicznego – czyli Chrystusem[3]. Nie sprawuje się Ofiary niepewnej, irracjonalnej, błędnej czy niedoskonałej, bo od momentu śmierci Pana wszystkie cienie przyszłych rzeczy, celebrowane przez Żydów, przestały mieć sens – Ofiara Mistrza wypełniła wcześniejsze dary z cielców i kozłów[4]. Właśnie dlatego kapłan mówi: aby się stała dla nas Ciałem i Krwią Twojego umiłowanego Syna, naszego Pana Jezusa Chrystusa[5]. Dostrzega się w tych słowach nawiązanie do wydarzenia z nad Jordanu, gdy po chrzcie Chrystusa Bóg Ojciec obwieścił wszem i wobec: „Ten jest mój Syn umiłowany” (Mt 3, 17). Ofiara Chrystusa jest więc dla Boga Ojca miła i doskonała, bo dzięki niej stworzenie zostało pojednane ze Stworzycielem (por. Hbr 10, 10). Właśnie dlatego konsekracja jest potrzebna dla nas, gdyż poprzez przyjęcie w Komunii Ciała i Krwi Chrystusa człowiek podtrzymuje życie w sobie[6]. Chrystus jest bowiem życiem, bo ma je w sobie (por. J 1, 4).
Dawid Makowski
[1] MRpol, s. 307*.
[2] Zob. Bonizio Placentinus: De sacramentis (PL, CL, 861).
[3] Zob. Florus Lugdunensis: De expositione missæ, LIX (PL, CXIX, 51).
[4] Zob. Odo Cameracensis: Expositio in canonem missæ, III (PL, CLX, 1060).
[5] MRpol, 307*.
[6] Zob. Muratorius, Ludovicus Antonius: De rebus liturgicis, X (PL, LXXIV, 944).
Liturgia jest pasjonująca, a jej teksty zawierają mnóstwo treści teologicznych. Poznajmy je!
Dawid Makowski
AUTOR SERII
Więcej takich treści! toto togel jacktoto jacktoto jacktoto toto togel link togel jacktoto jacktoto toto togel togel resmi jacktoto toto slot slot gacor link togel
