Pouczenie na Środę Popielcową, umieszone w mszale tak brzmi:
,,Przed Mszą św. błogosławi się dziś popiół ze (spalonych) gałązek oliwnych lub innych drzew poprzedniego roku (w niedzielę Palmową) poświęconych”.
Już w tym zestawieniu popiołu z plamami, które były oznaką tryumfu i zwycięstwa, tkwi pojęcie nicości i znikomości rzeczy światowych, nawet sławy i szczytów.
Po skończonych modlitwach i po poświęceniu popiołu, Kościół posypuje głowy wiernych z tymi strasznymi, a jednak prawdziwymi słowami: Memento, homo, quia pulvis es, et in pulverem reverteris” – Pamiętaj człowiecze, żeś proch. Popiół jest symbolem nicości, znikomości, uniżenia, pokory, smutku i żałoby. I to znaczenie symboliczne jest starsze od samej ceremonii posypywania głowy w Środę Popielcową. Już znane było ludom starożytnego Wschodu, a zwłaszcza Pismo Starego Testamentu bardzo często i dosadnie wspomina o popiele jako o znaku pokutnego usposobienia oraz żałoby i smutku. Symbolem znikomości jest popiół. Abraham w pokorze przyznaje:
,,To już będę mówił do Pana mego, aczem proch i popiół” (Rdz 18, 27).
A Job do przyjaciół strofujących go, powiada: ,,Wspomnienia wasze podobne są do popiołu” (Hi 13, 12), albo gdzie indziej skarży się, że ,,stał się podobnym do prochu i popiołu” (Hi 30, 19).
Najczęściej jednak Pismo Święte mówi o popiele jako o znaku pokuty i żałoby. Wtedy posypywano sobie głowę popiołem, przeciwnie na znak wesela i radości namaszczano ją olejkami wonnymi (Jdt 9, 1; Est 4, 1. 3). Jeremiasz woła do Żydów: ,,Córko ludu mego, przepasz się włosienicą i posyp się popiołem” (Jr 6, 26; por. 25, 34 i Ez 27, 30). Siedzieć w popiele oznaczało czynić pokutę (król Niniwy, na wezwanie Jonasza, zrzucił z siebie odzienie swoje, i oblókł się w wór, a usiadł w popiele – Jon 3, 6). Sam Chrystus podobnie się wyraża, gdy mówi do Żydów w Galilei: ,,Biada tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie cuda stały, które się stały w was, dawno byłyby czyniły pokutę w włosienici i popiele” (Mt 11, 21). Podobnych miejsc jeszcze więcej można spotkać w Biblii. Modlitwy kościelne przy błogosławieniu popiołu, wyrażają tę samą myśl: ,,Aby się (popioły) stały zbawiennym środkiem dla wszystkich, którzy samych siebie z przewinień oskarżają… aby ci, którzy za swe winy tymi popiołami posypani będą, otrzymali odpuszczenie grzechów… pamiętając, że popiołem jesteśmy, i że za wykroczenie… ciała nasze w popiół się obrócić mają”.
Ks. dr Bronisław Gładysz
(Fragment artykułu pt. ,,Gloria, laus et honor” (Mysterium Christi, r. 2, nr 3. 1931, s. 99-100). Wszystkie cytaty podano według formy zapisanej w oryginalnym artykule. Redakcja dokonała nielicznych zmian w miejscach, które najbardziej się tego domagały, a które polegały na zastąpieniu archaizmów współczesnymi formami).
situs toto toto slot situs toto link slot gacor toto togel slot resmi jacktoto link slot gacor jacktoto jacktoto situs toto link slot situs slot jacktoto slot 4d jacktoto jacktoto slot gacor situs togel situs slot situs toto slot online situs toto jacktoto slot resmi jacktoto situs slot kawi898 jacktoto link slot
