Tag: Brewiarz

Jednym z najprzedniejszych środków zjednoczenia z Bogiem jest dla duszy religijnej psalmodia, która dnia każdego towarzyszy Mszy św. Msza jest tą wielką modlitwą Chrystusa, mającą trwać aż do końca świata, podczas gdy On nie przestaje ofiarować się przez ręce swych kapłanów, a z serca Jego kapłańskiego i eucharystycznego wznosi się zawsze akt teandryczny miłości i ofiary, którego wartość, jako uwielbienia, wynagrodzenia, błagania i dziękczynienia, jest nieskończona. Psalmodia officii divini jest ową wielką,…
Czytaj dalej

Niewiele jest w roku kościelnym uroczystości o takim stopniu bogactwa myśli, wielości tajemnic, jak święto Epifanii, czyli Objawienia, powszechnie Trzech Króli. Boże Narodzenie, Wielkanoc, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego jedynie mają tę solenność, co Trzech Króli, gdyż to ,,dzień najświętszy”, o czym jest napisane w kanonie. Ale też ta uroczystość niesie z sobą aż trzy główne idee, myśli przewodnie, a więc: pokłon Trzech Króli, Chrzest Jezusowy w Jordanie i pierwszy cud…
Czytaj dalej

Po ogłoszeniu 4 listopada 2009 roku konstytucji apostolskiej Anglicanorum coetibus, utworzono specjalną komisję o nazwie Anglicanae Traditiones, której celem było opracowanie liturgii będącej syntezą tradycji rzymskokatolickiej z tradycją anglikańską. Praca komisji przyniosła owoc w postaci mszału zatytułowanego Divine Worship: The Missal, który został zatwierdzony do użytku przez Ordynariaty Personalne dla byłych Anglikanów w dniu 29 listopada 2015 r. Wszystkie Ordynariaty przyjęły ten Mszał jako wyraz…
Czytaj dalej

Św. Pius X powszechnie zwany papieżem Eucharystii, przede wszystkim z tego powodu, że zezwolił na wczesną Komunię dzieci, jest autorem bardzo ciekawej maksymy. Brzmi ona mniej więcej tak: Macie sprawować Mszę świętą, także poza Mszą świętą. Jaki jest sens tego wyrażenia? Co papież przełomu XIX-XX wieku chciał przez to powiedzieć? Oryginalna myśl św. Piusa X wydaje się być jasna i czytelna. Każda Eucharystia jest przecież…
Czytaj dalej

Pustki liturgiczneZaskakiwać może, że w najstarszym rzymskim Lekcjonarzu z Wurzburga z VII/VIII wieku brakuje rozbudowanego zestawu czytań na ferie okresu po Niedzieli Białej. Jest to dosyć zaskakujące, bo zestawy takich czytań już istniały na środy i piątki po Epifanii oraz po Zesłaniu Ducha Świętego (o Wielkim Poście nie wspominając). Natomiast w Okresie Wielkanocnym jest wyraźna pustka. Jedynie w pierwszym tygodniu po Oktawie Wielkanocy są przypisane na środę, piątek i sobotę czytania, a po Niedzieli Dobrego Pasterza są czytania jedynie…
Czytaj dalej

Część I – O Okresie WielkanocnymW dyskusjach nad egzystencją starego i nowego rytu rzymskiego często podnoszonym tematem jest kwestia tak zwanego „wspólnego ubogacania się” obu form rytu rzymskiego. Wiele słów napisano na temat wpływu liturgii trydenckiej na NOM w formie estetycznej i duchowości (czy to wiernych czy kapłanów). Jednak kwestią otwartą pozostaje to, w jaki sposób ma wyglądać wpływ Mszału św. Pawła VI na Vetus Ordo. Obecnie głosy zwolenników tak zwanej „reformy reformy”…
Czytaj dalej

Bernardyni i franciszkanie używali zasadniczo mszału i brewiarza rzymskiego według Officium Capelli Pontificii […]. Dopiero w obrębie tych zasadniczych ram mogły się rozwijać poszczególne zwyczaje bernardyńskie, tak że ich nabożeństwo zaczęło odbiegać wyglądem od tego, które sprawowano w kościołach zarządzanych przez księży świeckich [diecezjalnych – przyp. red.]. Zresztą przyczyniała się do tego ta okoliczność, że duchowieństwo świeckie nie używało mszału rzymskiego, lecz swego diecezjalnego. Wiadomo także, że w epoce sprzed…
Czytaj dalej

Pierwszym celem Zakonu Seraficznego jest oddawanie chwały Bogu poprzez chóralny śpiew, jakby pienie Aniołów. Chóry są bardzo ważne, gdyż zastępują Aniołów, gdy strzegą porządku oddawania chwały Bożej na ziemi, jak to czynią w niebie Aniołowie. Te wołania są potrzebne także w doczesności. Trzeba powiedzieć, że dla prawdziwych zakonników, poświęcających się ubóstwu, równie pobożne (co sami utrzymują) są dla chóry zakonne. Dlatego z najgorętszą chęcią należy do nich przystępować. Pierwszy…
Czytaj dalej

Veníte, et ascendámus ad montem Dómini, et ad domum Dei Iacob, et docébit nos vias suas, et ambulábimus in sémitis eius; quia se Sion exibit lex, et verbum Dómini de Ierúsalem (Iz 2, 3) Powyższy fragment Księgi Izajasza jest przypisany do capitulum czasu Adwentu w częściach specjalnych Breviarium Romanum z 1960 r., a także do czytania podczas jutrzni w poniedziałek po I Niedzieli Adwentu w odnowionej Liturgii Godzin[1]. Słowa te wprowadzają modlącego się w nowy…
Czytaj dalej

Przeżywając ostatni tydzień roku liturgicznego, który jest dość mocno ukierunkowany na eschatologię, czego przykład widnieje, chociażby w czytaniach mszalnych proklamowanych w tym okresie w czasie Mszy św. w nowym rycie rzymskim (lekcje z Apokalipsy św. Jana lub proroctwa Daniela), warto przygotować się do przeżywania Adwentu, który rozpocznie się już za kilka dni[1]. Wyraźne nawiązanie do nadchodzącego nowego okresu liturgicznego jest widoczne w capitulum ostatniej niedzieli tygodnia liturgicznego (Dominica vicesima…
Czytaj dalej