Tag: Duchowni

Nota o synodzie Synod biskupów, odbywający się w 314 r. w Arles, zwołany w celu rozpatrzenia sprawy donatystów.  Kanon 25 (SC, II, 474) Placuit ut mulierem corruptam clericus non ducat uxorem, vel is qui laicus mulierem corruptam duxerit, non admittatur ad clerum. Kanon 25 (SCL, I, 74) Postanowiono, że duchowny nie może się żenić z nie dziewicą, a świeckiego, który taką poślubił, nie dopuszcza się do stanu duchownego.Powyższe orzeczenie,…
Dowiedz się więcej

Nota o synodzie Synod w Ancyrze miał miejsce w 314 r. Ancyra była wówczas stolicą rzymskiej prowincji Galacji. Uczestniczyło w nim kilkunastu biskupów z Azji Mniejszej, debatujących nad kwestiami dyscyplinarnymi w Kościele. Kanon 10 (SC, II, 518) Quicumque diaconi constituti, in ipsa constitutione testificati sunt et dixerunt, oportere se uxores ducere, cum non possint sic manere, ii si uxorem postea duxerint, sint in ministerio, eo quod hoc sit illis…
Dowiedz się więcej

Nota o synodzieSynod w Elwirze odbywał się pomiędzy 300 a 319 r. w Grenadzie w Hiszpanii. W synodzie uczestniczyło 19 biskupów, 26 prezbiterów i wielu świeckich. Synod ten jako pierwszy w historii pochylił się nad tematem celibatu duchownych.Kanon 18(SC, II, 9):Episcopi, presbyteres et diacones si in ministerio positi detecti fuerint quod sint moechati, placuit propter scandalum et propter profanum crimen nec in finem eos communionem accipere debere.Kanon 18(SCL, I, 52):Gdyby odkryto, że biskupi,…
Dowiedz się więcej

Na wstępie rozważań nad sakramentem kapłaństwa oraz w ogóle kościelnymi posługami, trzeba dobrze zrozumieć, co kryje się pod nazwą ,,duchowny”. Właśnie temu zagadnieniu będzie poświęcona poniższa publikacja.W obecnie obowiązującym Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. można znaleźć następującą informację:,,Przyjmujący diakonat staje się duchownym”[1].Zapis ten świadczy o tym, że mianem ,,duchownego” można dzisiaj nazywać jedynie: diakona, prezbitera i biskupa. Tym samym osoba posiadająca inne stopnie (lektora czy akolity; lub…
Dowiedz się więcej

Funkcja liturgiczna (munus) będąca pewną czynnością, wykonywaną przez ogół lub poszczególnych wiernych w liturgii, jak i poza nią, jest swoistym działaniem mającym na celu spełnienie konkretnych wymagań, jakie stawia przed człowiekiem poszczególny urząd (szczególnie w przypadku posług) czy też w ogóle sam fakt bycia częścią organizmu Kościoła. Człowiek wierzący przez całe swoje życie służy Bogu, a więc spełnia pewne posłannictwo[1]. Dawniej w liturgice panowało przekonanie, że człowiek spełnia…
Dowiedz się więcej

W ramach serii odnośnie do zachodnich rytów Kościoła zajmiemy się prawdopodobnie jednym z najciekawszych rytów łacińskich. Obrządek ten stał się jednym ze źródeł przebudzenia liturgicznego w XIX wieku. Jest to również swoisty „ryt Schrödingera”: istnieje i zarazem nie istnieje. Jego stan prawny w Kościele Rzymskokatolickim jest powodem wielu kontrowersji i sporów. Mówię tu o rycie Sarum, czyli rycie katedry Salisbury w Anglii, który przed reformacją był dominującym rytem na Wyspach Brytyjskich.…
Dowiedz się więcej