Tag: Liturgia

Antyfona: „Słowo Przedwieczne, zrodzone przez Ojca przed wszelkim czasem, dzisiaj uniżyło samo siebie, dla nas się stając człowiekiem śmiertelnym”. Objaśnienie: Powyższa antyfona pochodzi z I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego, sprawowanych według odnowionej Liturgii Godzin[1]. Odnosi się ona sensu stricto do fragmentu Listu do Filipian (por. Flp 2, 6-11). Święty Paweł pisze bowiem, że Chrystus odwiecznie istniał w postaci Bożej (por. Flp 2, 6). Nigdy…
Dowiedz się więcej

Antyfona:„Pan zsyła na ziemię swoje polecenia, a szybko mknie Jego słowo”.Objaśnienie:Powyższa antyfona występuje w Liturgii Godzin jako druga antyfona I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego[1]. Pochodzi ona z Psalmu 147, gdzie zostało napisane: „Na ziemię zsyła swoje orędzie, mknie chyżo Jego słowo” (Ps 147, 15). Bruno z Würzburga (+1045) w swoim Objaśnieniu Psalmów wskazuje na to, że posłanie przez Boga na świat Jego poleceń, dotyczy przepowiadania[2]. Jednym…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Król pokoju został wywyższony, a cała ziemia pragnie Jego oblicza”. Objaśnienie: Powyższa antyfona występuje w Brewiarzu Rzymskim z 1960 r. jako pierwsza antyfona I Nieszporów Uroczystości Narodzenia Pańskiego, a także jako pierwsza antyfona I Nieszporów tejże Uroczystości w odnowionej Liturgii Godzin[1]. Wskazuje ona na Króla Pokoju, a więc na Chrystusa, bo mówi Izajasz: „Syn został nam dany […]. Nazwano Go imieniem: […] Książę Pokoju” (Iz 9, 5). Hajmon z Halberstadt…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Chrystus nam się narodził, uwielbiajmy Wcielone Słowo” Objaśnienie: Antyfona Wezwania Uroczystości Narodzenia Pańskiego, wskazuje na Narodziny Wcielonego Słowa[1].Całe dzieło odkupienia dokonało się poprzez wyrzeknięcie Słowa przez Stworzyciela[2]. Augustyn z Hippony (+430) powie tu o przemówieniu Boga przez zrodzone w bezkresie Słowo, wskazując jednocześnie na odwieczność i współwieczność Syna z Ojcem[3]. To właśnie dzięki Chrystusowi wszystko się stało, przez co Apostoł mógł powiedzieć: „On jest przede wszystkim i wszystko…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Objawi się chwała Pańska i wszyscy ludzie ujrzą zbawienie przychodzące od naszego Boga”.   Objaśnienie: Powyższa antyfona, umiejscowiona w liturgii Mszy wigilijnej Uroczystości Narodzenia Pańskiego jako antyfona komunijna, bardzo mocno wiąże się z introitem tej celebracji. Na wzór introitu, stanowi ona parafrazę słów Pisma Świętego, konkretnie: Księgi Izajasza, który napisał: „Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie…
Dowiedz się więcej

Antyfona: „Dzisiaj poznacie, że Pan przyjdzie, aby nas zbawić, a rano ujrzycie Jego chwałę”. Objaśnienie: Powyższa antyfona występuje jako introit wieczornej Mszy wigilijnej Uroczystości Narodzenia Pańskiego w Mszale Rzymskim dla diecezji polskich[1]. Stanowi ona również treść responsorium krótkiego I nieszporów Narodzenia Pańskiego w Liturgii Godzin[2]. Tekst ten jest obecny także w antyfonie tercji Brewiarza Rzymskiego z 1960 r.[3]  Jest ona parafrazą tekstu z Księgi…
Dowiedz się więcej

By zdać sobie sprawę z pewnego rodzaju łączności zachodzącej między liturgią a rewolucją religijną Lutra, musimy chociażby w największym skrócie zapoznać się ze stanem liturgii przed i w czasie rozpoczęcia tak zwanej reformacji przez Lutra. Średniowiecze – okres Świętych – dla liturgji było bardzo niekorzystne. Indywidualizm, a z nim subiektywizm zajął miejsce kultu społecznego. Liturgia stała się jakby zastrzeżona tylko kapłanom, a czasem i dla tych ostatnich przestała istnieć, jako…
Dowiedz się więcej

Kościół to rzeczywistość złożona, określana w języku biblijnym mianem misterium. Jest zarówno kimś, jaki i czymś. Określenie kimś wskazuje, że Kościół rozumie się jako społecznego Chrystusa, natomiast nazywa się go czymś, gdyż jest narzędziem zbawienia i znakiem sakramentalnym. Kościół jest nowym ludem Bożym zgromadzonym przez Jezusa. Postępuję on za swoim założycielem i jest w świecie widzialnym znakiem Bożej miłości[1].Kościół objawia się w konkretnej wspólnocie wiernych zwołanej na sprawowanie czynności…
Dowiedz się więcej

„Oczy wszystkich są zwrócone ku Tobie, o Panie, i Ty każdemu udzielasz żywności w swoim czasie; Ty otwierasz rękę swoją i napełniasz błogosławieństwem wszystko, co żyje”. Taka jest modlitwa nasza, nim się posilimy pokarmem doczesnym. Te same słowa śpiewamy we mszy na święto Bożego Ciała, prosząc niemi o pokarm niebieski. I podoba się nam ta pomysłowa równobieźność słów i domyślamy się, że pod nią kryje się równoległość wyrażonych przez słowa rzeczy. Tak też jest w istocie.…
Dowiedz się więcej

W Piśmie Świętym występuje wiele fragmentów, które odnoszą się do „pragnienia”. Ostatnimi czasy papież Franciszek zatytułował swój List Apostolski „Desiderio desideravi” fragmentem z Ewangelii według św. Łukasza: „Gorąco pragnąłem spożyć Paschę” (Łk 22, 15). Owo pragnienie jest czymś bardzo istotnym dla właściwego rozumienia liturgii. Nie chodzi tu przecież o wielogodzinne poszczenie przed przystąpieniem do sprawowania świętych obrzędów, aby wzbudzić w sobie pragnienie jedzenia i picia, ale raczej…
Dowiedz się więcej