Kategoria: Artykuły

Embolizm prefacyjny jest tą częścią liturgii, która zawiera w sobie szczególny motyw dziękczynienia, zanoszony do Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone. Tekst polski:„On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił Twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których czuwając, z ufnością…
Dowiedz się więcej

W jednej z auli watykańskich w dn. 27 lutego 2000 r. papież Jan Paweł II (+2005) wygłosił okolicznościowe przemówienie na temat odnowy liturgicznej dokonanej dzięki soborowej Konstytucji o Liturgii Świętej. Poniżej zostało zaprezentowanych kilka myśli papieskich z tej wypowiedzi.Papież zauważył, że cały czas Kościół dostrzega związek pomiędzy wiarą i modlitwą, która jest celebracją owej wiary. Wskazał, że Konstytucja o Liturgii Świętej ukazuje ideę prawdziwego kultu Bożego, który jest sprawowany przed lud Nowego…
Dowiedz się więcej

Dialog prefacyjny jest tą częścią prefacji, która występuje w każdej liturgii mszalnej. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone. Tekst dialogu w języku polskim:K. Pan z wami.W. I z duchem twoim.K. W górę serca.W. Wznosimy je do Pana.K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.W. Godne to i sprawiedliwe. Objaśnienie:Pierwszym przedprefacyjnym pozdrowieniem, które kapłan wygłasza do wiernych, są słowa: Pan z wami[1]. Te trzy wyrazy rozpoczynają wygłaszanie hymnu…
Dowiedz się więcej

Wszystkie sakramenty, jak uczy sakramentologia, wymagają obecności odpowiedniego szafarza, którym zazwyczaj jest kapłan[1]. Osoba przyjmująca jakikolwiek ze stopni sakramentu święceń (diakonat, prezbiterat czy episkopat) zostaje wyświęcona do specjalnego rodzaju służby na rzecz „budowania Ludu Bożego”[2]. Istotą posłannictwa duchownego jest bowiem świadczenie posługi ludowi „w sprawach odnoszących się do Boga” (Hbr 5, 1). Wierzący, który otrzymuje od Boga powołanie do szafowania świętymi sakramentami, w obrzędzie święceń…
Dowiedz się więcej

Okres reformy liturgicznej to również czas eksperymentów. Polegały one na sprawowaniu liturgii według nowych obrzędów, nad którymi ciągle pracowała komisja Consilium, zlecająca kilkunastu miejscom świata sprawowanie liturgii według wstępnych założeń odnowy liturgicznej. W poniższym tekście uwaga zostanie skupiona na kwestii Mszy koncelebrowanej, której odnowiony ryt wydano na początku 1965 r.W 1964 r. powstało kilkanaście schematów roboczych dotyczących koncelebracji Mszy św., przez co dn. 3 lipca 1964. przewodniczący komisji…
Dowiedz się więcej

Podczas konferencji liturgicznej w Denver w dn. 8 marca 2003 r., ówczesny prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, kard. Francis Arinze, wygłosić referat na temat liturgii, która buduje Kościół. Poniżej zostały przedstawione główne myśli jego wystąpienia.WPROWADZENIEWe wstępie do swego przemówienia, kardynał Arinze wskazał na to, że liturgia jest centrum życia Kościoła, dzięki któremu Kościół funkcjonuje. Stanowi ona bowiem solidny fundament mistycznego ciała Chrystusa, które również wzmacnia…
Dowiedz się więcej

Przy różnych „specjalnych okazjach” liturgicznych można często usłyszeć zdanie zaczynające się: „Oprawą muzyczną dzisiejszej uroczystości zajmuje się…” Może nie bez racji muzycy kościelni protestują przeciw takiemu postawieniu sprawy? Czy nazwanie muzyki „oprawą” nie sprowadza jej do zbędnego dodatku, którym przyozdabia się liturgię, by czasem podkreślić jej uroczystość i wyjątkowość? Lub też inaczej, czy nie zrównuje tej wykonywanej na Mszy ślubnej z ową graną później do tańca na weselu? Na te pytania postaram…
Dowiedz się więcej

Stolica Apostolska w 1965 r. wydała wiele dekretów, które odnosiły się do zmian dotyczących liturgii rzymskiej oraz jej ksiąg. Jednakże spośród nich można wyróżnić też takie, które dotyczyły innych obrządków liturgicznych Kościoła zachodniego. Jeden z dekretów dotyczył rytu mediolańskiego, który na jego mocy został nieco zmieniony. Omawiany dekret ujrzał światło dzienne dn. 4 lutego 1965 r. i dotyczyły odnowy liturgii mediolańskiej w oparciu o pierwszą instrukcję wykonawczą z dn. 26…
Dowiedz się więcej

W dn. 7 marca 1965 r. wydano nowe obrzędy Wielkiego Tygodnia[1]. W księdze tej przedstawiono nowe teksty liturgiczne tego czasu, nie dodając zbyt wielu zmian do rubryk[2]. Poniżej przedstawiono szczegółowe zmiany wynikające z omawianego dokumentu, które tytuł brzmiał następująco: Variationes in Ordinem Hebdomadæ Sanctæ inducendæ. W Mszy krzyżma w Wielki Czwartek zmieniono lekcję mszalną. Dotąd odczytywano List św. Jakuba Apostoła (Jk 5, 13-16)[3]. Odtąd natomiast miano odczytywać Proroctwo…
Dowiedz się więcej

Biblijny Abel, który składał Bogu ofiarę z pierwocin trzony oraz z tłuszczu tychże zwierząt (por. Rdz 4, 4), jest wzmiankowany przez Mszał Rzymski aż trzy razy.  Pierwszym i drugim tekstem wzmiankującym o Ablu jest fragment I Modlitwy Eucharystycznej (umieszczonej zarówno w sekcji anafor (MR/08, s. 1251), jak i w obrzędach Triduum Paschalnego (MR/08, s. 570)) w której padają następujące słowa: „Racz wejrzeć na nie [składane dary – przyp. wł.] z miłością i łaskawie…
Dowiedz się więcej