Kategoria: Artykuły

W Orędziu Wielkanocnym usłyszymy słowa wzywające dzwony do obwieszczenia zbawienia. Ale dlaczego dzwony? Amalariusz z Metzu (+850) powie, że dzwony są głosem, który ma nam przypomnieć o Bogu. W Starym Testamencie czytamy, że trąby służyły do zgromadzenia ludu (Lb 10, 2). Hieronim ze Strydonu (+420) wskaże tu, że trąba to inaczej dzwon. Łącząc te dwa zdania, można dojść do konkluzji, że dzwon jest zwołaniem ludu ku przypomnieniu mu o Bogu. Ale czy tylko? Niekiedy jest wezwaniem do pokuty (Jl 2,…
Dowiedz się więcej

PONIŻEJ PRZEDSTAWIAMY ORDO MISSAE MSZAŁU RZYMSKIEGO Z 1965 R.ORDO MISSAEICelebrans, facta altari debita reverentia, signans se signo crucis, congrua voce dicit:V. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen.Deinde, iunctis manibus, subiungit:V. Introibo ad altare Dei.R. Ad deum qui laetificat iuventutem meam.Deinde, profunde inclinatus, facit confessionem:V. Confiteor Deo omnipotenti, beatae Mariae semper Virgini, beato Michaeli Archangelo, beato Ioanni…
Dowiedz się więcej

Każdy badacz historii liturgii wie, że posoborowa odnowa liturgiczna była dla Kościoła bardzo istotna. Pierwszym widocznym znakiem dokonywanych reform był tzw. ryt przejściowy, który swoją nazwę bierze od tego, że liturgia pomiędzy 1965 a 1969 r. była odmienna zarówno od starej liturgii (sprawowanej według Mszału Rzymskiego z 1962 r.), jak też od nowej liturgii (sprawowanej według Mszału Rzymskiego z 1969/70 r.). Pada zatem pytanie: jak ona wyglądała?…
Dowiedz się więcej

Czy istnienie problemów to zjawisko normalne? Tak, choć wiele zależy od sposobu ich rozwiązania, gdyż prawidłowym sposobem rozwiązywania tego typu zagwozdek jest droga ,,prawdy i wierności Kościołowi”[1]. Każdy, kto kocha liturgię, będzie starał się ją pielęgnować[2]. Taka osoba wie bowiem, że nie potrzeba wiele, aby zniszczyć świętą celebrację[3]. Ktoś taki jest na tyle zaznajomiony ze świętym obrzędem, iż wie, że jest to Boży dar, który do niego nie należy[4]. Właśnie dlatego…
Dowiedz się więcej

Oto święty czas Wielkiego Postu – Dni zbawienne. Celem liturgii jest uwielbienie Boga, a następnie nasze cierpienie i umieranie z Chrystusem, abyśmy z Nim mogli zmartwychwstać do nowego życia. Radość na Wielkanoc zależy od należycie i w duchu Kościoła odprawionego Wielkiego Postu. Na nic zewnętrzne praktyki, trzeba z głębin duszy zacząć odnowienie i tam przeżywać cierpienia Chrystusa; trzeba z Nim odbyć Drogę Krzyżową.,,Nie płaczcie nade mną, ale sami nad sobą…
Dowiedz się więcej

„Panie, nie według grzechów naszych uczyń nam, ani według nieprawości naszych oddawaj nam” (Ps 102, 10).Kościół święty, Matka nasza, przygotowuje nas stopniowo do głównych świąt swego cyklu liturgicznego. Jak wiadomo, dwie wielkie tajemnice, około których obraca się cała ekonomia chrześcijańska: Wcielenie i Odkupienie, rządzą całym rokiem liturgicznym. Dlatego też Kościół dokłada wszelkich starań, aby przygotować swe dzieci do godnego i pobożnego…
Dowiedz się więcej

Pouczenie na Środę Popielcową, umieszone w mszale tak brzmi:,,Przed Mszą św. błogosławi się dziś popiół ze (spalonych) gałązek oliwnych lub innych drzew poprzedniego roku (w niedzielę Palmową) poświęconych”.Już w tym zestawieniu popiołu z plamami, które były oznaką tryumfu i zwycięstwa, tkwi pojęcie nicości i znikomości rzeczy światowych, nawet sławy i szczytów.Po skończonych modlitwach i po poświęceniu popiołu, Kościół posypuje głowy wiernych z tymi strasznymi, a jednak prawdziwymi słowami: Memento, homo, quia…
Dowiedz się więcej

Apokalipsa św. Jana Apostoła to księga, która w całym kanonie Nowego Testamentu uchodzi za dzieło skierowane w sposób szczególny do wspólnoty Kościoła. Pojęcia takie, jak: zgromadzenie, Ecclesia zajmują w niej miejsce uprzywilejowane. Autor natchniony ukazuje dwa wymiary Kościoła: doczesny i nadprzyrodzony. Przez aspekt widzialny rozumie się doczesną społeczność, która wierzy, jest poddawana próbom i prześladowaniom oraz nieustannie doznaje pomocy ze strony Chrystusa. Drugi aspekt, określony mianem nadprzyrodzonego, stanowi królestwo…
Dowiedz się więcej

Najbardziej merytoryczny w swoim przekazie opis istoty zgromadzenia liturgicznego jako ludu nowego Przymierza zawiera List do Hebrajczyków. Zgromadzenie jest centralnym tematem tej księgi. Każde konkretne zgromadzenie zwane Kościołem posiada jeden charakterystyczny rys. Jego istotą jest osoba Jezusa Chrystusa, a Jego obecność stanowi o strukturze tej wspólnoty, jej istotnych cechach i funkcjach[1].List do Hebrajczyków klarownie zaznacza paralelizm pomiędzy Starym a Nowym Testamentem. Nie ma między nimi sprzeczności,…
Dowiedz się więcej

Św. Paweł w swoich listach kierowanych do pierwszych wspólnot chrześcijańskich podawał przepisy, rady i zakazy. Pochwalał swoich słuchaczy zwłaszcza za przestrzeganie tradycji[1]. Charakterystycznym terminem, którego używał w odniesieniu do zgromadzeń w znaczeniu religijnym jest słowo Ecclesia. Najwięcej przedmiotowych odniesień znaleźć można w Pierwszym Liście do Koryntian[2]. Korynt był miastem, gdzie sprawowano Eucharystię w ramach posiłku wspólnego, uczty braterskiej zwanej agapą (1 Kor 11, 20). Agapa to wieczerza…
Dowiedz się więcej