Obrzęd pojednania wielu penitentów z ogólną spowiedzią i rozgrzeszeniem – Przepisy obrzędowe
W celu przybliżenia wszystkich przepisów, dotyczących liturgii obrzędu pojednania wielu penitentów z ogólną spowiedzią i rozgrzeszeniem, przypominamy, że:
- Celebransem tego obrzędu może być prezbiter lub biskup, choć gdy są one sprawowane uroczyście (zwłaszcza w Wielkim Poście), to zaleca się w sposób szczególny, aby celebransem był biskup (CE, nr 638).
- Celebrans przywdziewa szaty potrzebne do odprawienia Mszy św. poza ornatem, w miejsce którego zakłada kapę (IGMR, nr 341). Jeśli celebransem jest biskup, to używa on mitry prostej i pastorału (CE, nr 639).
- Jeśli penitentów jest sporo, celebransowi mogą towarzyszyć również inni prezbiterzy, którzy przywdziewają albę i stułę lub komżę (nałożoną na strój duchowny) i stułę (CE, nr 639).
- Diakoni i świeccy usługujący przywdziewają szaty swego stanu (diakoni – alby, stuły i dalmatyki; świeccy usługujący – alby lub inną zatwierdzoną szatę; CE, nr 639).
- Obrzęd ten winien być poprzedzony nabożeństwem słowa Bożego (OP, nr 22).
- Cała liturgia rozpoczyna się od procesji wejścia, podczas której śpiewa się odpowiednią pieśń, nawiązującą do charakteru liturgii (OP, nr 23 i 48). Następnie celebrans (opuściwszy wezwanie do znaku krzyża) pozdrawia wiernych i (jeśli to konieczne) on sam lub diakon albo konkretny prezbiter wprowadza wiernych w celebrację (CE, nr 641).
- Tuż przed liturgią słowa odmawia się modlitwę Prosimy Cię, Panie, albo Ześlij, Panie. Jej wykonanie jest tożsame z wykonaniem kolekty (CE, nr 642).
- Następnie celebruje się liturgię słowa w zwykły sposób.
- (*) Pierwszy schemat liturgii słowa: I czytanie – 1 Pwt 5, 1-3. 6-7. 11-12. 16-21a. 6, 4-6; Śpiew – Ba 1, 15-22 (Ref.: 3, 2); II czytanie – Ef 5, 1-14; Werset przed Ewangelią – J 8, 12; Ewangelia – Mt 22, 34-40/J 13, 34-35. 15, 10-13.
- (**) Drugi schemat liturgii słowa: I czytanie – Iz 1, 10-18; Śpiew – Ps 50 (Ref.: 19a); II czytanie – Ef 4, 23-32; Werset przed Ewangelią – Mt 11, 28; Ewangelia – Mt 5, 1-12.
- Chociaż wyżej wspomniano o trzech czytaniach i śpiewach pomiędzy nimi, można – zależnie od okoliczności – odczytać tylko dwa lub jedno czytanie (w tym drugim przypadku będzie to tylko Ewangelia). Pomiędzy czytaniami (zamiast śpiewów) można zachować chwilę milczenia (CE, nr 643).
- Po Ewangelii wygłasza się homilię, która swą tematyką winna objąć charakter liturgii (OP, nr 25).
- Po homilii zachowuje się chwilę milczenia (CE, nr 644). Następnie należ pouczyć wiernych, aby wzbudzili żal za grzechy i postanowili poprawę oraz naprawienie szkód, a także chęć wyspowiadania się z grzechów ciężkich w sakramencie pokuty i pojednania w najbliżej możliwej chwili. Trzeba również nałożyć na penitentów pokutę (CE, nr 651).
- Diakon (lub inny obecny duchowny) wzywa penitentów, którzy stawiają się przed celebransem, klękają (lub: w Okresie Wielkanocnym i niedzielę – pochylają się) i odmawiają formułę spowiedzi powszechnej (CE, nr 543).
- Później odbywa się litania lub śpiew (OP, nr 55).
- Na koniec odmawia się modlitwę Pańską, po której celebrans wyciąga ręce nad penitentami i odmawia modlitwę: Bóg Ojciec, który nie chce śmierci grzesznika, po której zachęca wszystkich do dziękczynienia i (pomijając modlitwę na zakończenie) błogosławi zgromadzonych wiernych (CE, nr 656).
- Diakon natomiast odsyła wszystkich tymi słowami: Pan odpuścił wam grzechy. Idźcie w pokoju Chrystusa (CE, nr 649).
Opr. Dawid Makowski
