Reakcje biskupów świata na odnowę liturgiczną: Konferencja Episkopatu Kanady

W trakcie wydania odpowiednich wytycznych odnoszących się do odnowionej liturgii, proszono Konferencje Episkopatów o podzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przeprowadzanej reformy liturgicznej. Kwestionariusz miał zawierać trzy rubryki, które miano wypełnić: pierwsza dotyczyła elementów pozytywnych, druga negatywnych, a trzecia propozycji.

Biskupi kanadyjscy wskazywali na obecność w Kanadzie dwóch komisji liturgicznych, współpracujących ze sobą: pierwsza z nich dotyczyła regionów francuskojęzycznych, a druga angielskojęzycznych. Obydwa organy zatroszczyły się o właściwe wdrożenie w życie założeń otrzymanych ze Stolicy Apostolskiej dekretów, odnoszących się do używania języka narodowego w liturgii. W celu wdrożenia odnowy liturgicznej w diecezjach, organizowano sesje dla wiernych świeckich oraz wydano książkę na temat jej sensu i znaczenia, dołączając do niej dokumenty Soboru Watykańskiego II (1962-1965), Stolicy Apostolskiej i Konferencji Episkopatu Kanady. Publikowano także periodyk Krajowej Komisji Liturgicznej oraz wydano kilka ksiąg liturgicznych (dotyczących obrzędów z rytuału i sakramentu małżeństwa oraz mszału). Wskazano przy tym, że zmiana języka celebracji nie stanowiła problemu, lecz była nawet chwalona przez dziennikarzy oraz życzliwie przyjęta przez wiernych, którzy regularnie śpiewali ordinarium mszalne w języku narodowym. Jednak sam śpiew, a dokładniej zagadnienie muzyki sakralnej w nowej liturgii stanowiło złożony problem. Takim było też zbyt późne wydanie tekstów liturgicznych przez „Consilium” oraz publikowanie niektórych decyzji w mediach, bez powiadamiania o tym gremiów Konferencji Episkopatów (powodowało to zamieszanie informacyjne). Jeśli natomiast chodzi o trudności duszpasterskie, to dostrzegano problemy z odmawianiem prefacji przez duchowieństwo. Sugerowano więc organizowanie sesji krajowej członków komisji liturgicznych oraz ogólnokrajowej sesji publicznej dla wszystkich wiernych (duchownych, zakonników i świeckich), co też zadeklarowano uczynić w Kanadzie.

Myśl końcowa:

– 

Opr. Dawid Makowski

Na podstawie: Actuositas Coetuum Episcoporum, De primis gressibus instaurationis liturgicae, w: “Notitiae” 5 (1965), s. 124-126.

UWAGA: TEKST DOTYCZY LITURGII RYTU Z 1965 R. 
Szeroko na jego temat przeczytasz tutaj.