Tag: Teologia liturgii

Vere Sanctus es, Dómine, fons omnis sanctitátis.Zaprawdę, święty jesteś, Boże, źródło wszelkiej świętości.Po prefacji i wieńczącej ją aklamacji, kapłan kontynuuje modlitwę eucharystyczną od części, która łączy aklamację „Sanctus-Benedictus” z anaforą, mówiąc: Zaprawdę, święty jesteś, Boże[1]. Jest to niejako przypieczętowanie tego, co już zostało trzykrotnie powiedziane, przez co kapłan raz jeszcze zapewnia, że Święty przychodzi w imię Pańskie (por. Oz 11, 9). Jest On źródłem wszelkiej świętości, bo jest On początkiem i końcem…
Dowiedz się więcej

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. Hosanna na wysokości. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. Hosanna na wysokości.Dlaczego mówi się tutaj o „włączeniu” człowieka w pienie Aniołów? Otóż pierwsza część tego śpiewu jest pochodzenia anielskiego, jak…
Dowiedz się więcej

Dóminus vobíscum.Et cum spíritu tuo.Sursum corda.Habémus ad Dóminum.Grátias agámus Dómino Deo nostro.Dignum et iustum est. Pan z wami.I z duchem twoim.W górę serca.Wznosimy je do Pana.Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu.Godne to i sprawiedliwe. Na początku modlitwy eucharystycznej kapłan pozdrawia wiernych słowami: Pan z wami[1]. W ten sposób rozpoczyna się święty hymn dziękczynienia[2]. Mówi się tu o hymnie, ponieważ Mistrz przed swoją męką, zanim udał się do Ogrodu Oliwnego, odśpiewał hymn (por. J…
Dowiedz się więcej

Ecce, cum nunc ad summi sacramenti virtutem accedamus, deficit lingua, sermo disparet, superatur iugenium, opprimitur intellectus (Petrus Damianus). II Modlitwa Eucharystyczna to obecnie jedna z dziesięciu anafor Kościoła, zamieszczonych w Mszale Rzymskim dla diecezji polskich[1]. Choć obecnie obowiązujące prawo liturgiczne stanowi, że modlitwa ta może być używana jedynie w dni powszednie i szczególne okoliczności, a w Polsce dodatkowo w niedziele zwykłe[2]. Prawo partykularne, stanowione w Polsce przez Konferencję…
Dowiedz się więcej

Poza już wspomnianymi normami, ze wspólnotowego i hierarchicznego charakteru Liturgii wywodzą się także inne normy reformy liturgicznej. Ze względu na to, że Liturgia jest kultem Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa, ze swej natury ma ona charakter wspólnotowy i hierarchiczny, to znaczy jej działania lub celebracje nie są działaniami tej czy innej osoby albo niezorganizowanego ciała wiernych, lecz działaniami Kościoła; i nie jest to dlatego, że należą one do powszechnego Ciała Kościoła, lecz także dlatego, że je udoskonalają i manifestują w sposób…
Dowiedz się więcej

Ogólne normy Reformy LiturgiiW celu reformy oraz jej konieczności (Art. 21.).Mówienie o ogólnych normach Konstytucji przypomina po pierwsze zastosowanie wszystkich liturgicznych reform, mówiąc raz jeszcze, że jest to działanie ściśle duszpsterskie dla Kościoła, by pragnąć przeprowadzenia reformy liturgicznej tak, by wierni biorący udział w liturgii, która została przystosowana dla zrozumienia przez nich, mogła łatwiej zdobyć chrześcijańską duszę.Ponieważ doświadczenie uczy nas, że liturgia, która od czasów Soboru w Trydencie była ściśle…
Dowiedz się więcej

Odkąd Kościół poważnie pragnie, by wszyscy wierzący byli prowadzeni do pełnego, świadomego i aktywnego uczestnictwa w celebracjach liturgicznych, konieczne jest, by duszpasterze uczyli ich zrozumienia Liturgii oraz jej natury i mocy, po to, by ci byli w stanie celebrować ją wraz z kapłanami. Z tego powodu Sobór orzeka, iż uwaga powinna być przede wszystkim zwrócona na liturgiczny instruktaż duchownych (Art.14.); na dobre przygotowanie nauczycieli, po to, by klerycy mogli nabywać wiedzę o liturgii (Art. 16.),…
Dowiedz się więcej

Rozpatrzenie Obrzędu Bierzmowania (Art. 71-72)Sakrament bierzmowania jest wyłącznie pojmowany jako integralna część wtajemniczenia chrześcijańskiego w dynamicznym kontekście sakramentów wtajemniczenia. Bierzmowanie udoskonala Chrzest i troszczy się o Eucharystię, jest szczytem chrześcijańskiej inicjacji. Powinno to być uwypuklone w samej celebracji.W rzeczywistości, starożytnym stałym rycie wtajemniczenia ta relacja była pięknie wyrażona, ale we współczesnej praktyce celebrowania Bierzmowania, wyrwana z liturgicznego kontekstu cierpi na wiele wad: 1) Obrzęd zaczyna się…
Dowiedz się więcej

Każdy, kto jest zaznajomiony z historyczną ewolucją obrzędu chrztu, jest świadomy potrzeby radykalnej korekty tychże ceremonii. Różne obrzędy, które w prostym Kościele zaznaczyły kolejne etapy Katechumenów w ich postępie w stronę chrztu, zostały później ograniczone do jednego stałego obrzędu i zastosowane dla dorosłych oraz – w skróconej formie – również do Chrztu dzieci. Zmiany i dostosowania, często bez rozważenia warunków i okoliczności osoby, która ma zostać ochrzczona, często miały…
Dowiedz się więcej

Rozdział pierwszy ma za zadanie przybliżyć teologiczne prawa, które stanowią fundament dla całej Konstytucji o liturgii, oraz podać ogólne normy które mają nakierowywać na życie liturgią i – ogółem – na odnowę liturgiczną. Dalsze rozdziały rozwijają to zagadnienie zwłaszcza pod kątem liturgii, mszy świętej, sakramentów etc. Procedura jest następująca: najpierw przybliżone są ogólne uwarunkowania teologii co do natury liturgii i wypływające z niej znaczenie w życiu Kościoła (cz. 1., art. od 5.…
Dowiedz się więcej