Tag: Teologia liturgii

Jeśli rzucimy okiem na tekst prefacji o Krzyżu św., to uderza nas zaraz jeden, napozór dziwny rys: spodziewalibyśmy się, że wyrażać ona będzie „tragedię Golgoty“; taki bowiem nastrój ponury i smutny, wnosimy zazwyczaj w cały Wielki Post, a tembardziej w Wielki Tydzień. Nasze polskie „Gorzkie żale“, pieśni pasyjne, rozważania wielkopostne, często kazania, tchną przecież tragedją, bólem, współczuciem dla cierpiącego i umierającego na krzyżu Chrystusa. Tymczasem…
Dowiedz się więcej

W jednej z auli watykańskich w dn. 27 lutego 2000 r. papież Jan Paweł II (+2005) wygłosił okolicznościowe przemówienie na temat odnowy liturgicznej dokonanej dzięki soborowej Konstytucji o Liturgii Świętej. Poniżej zostało zaprezentowanych kilka myśli papieskich z tej wypowiedzi.Papież zauważył, że cały czas Kościół dostrzega związek pomiędzy wiarą i modlitwą, która jest celebracją owej wiary. Wskazał, że Konstytucja o Liturgii Świętej ukazuje ideę prawdziwego kultu Bożego, który jest sprawowany przed lud Nowego…
Dowiedz się więcej

Podczas konferencji liturgicznej w Denver w dn. 8 marca 2003 r., ówczesny prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, kard. Francis Arinze, wygłosić referat na temat liturgii, która buduje Kościół. Poniżej zostały przedstawione główne myśli jego wystąpienia.WPROWADZENIEWe wstępie do swego przemówienia, kardynał Arinze wskazał na to, że liturgia jest centrum życia Kościoła, dzięki któremu Kościół funkcjonuje. Stanowi ona bowiem solidny fundament mistycznego ciała Chrystusa, które również wzmacnia…
Dowiedz się więcej

Biblijny Abel, który składał Bogu ofiarę z pierwocin trzony oraz z tłuszczu tychże zwierząt (por. Rdz 4, 4), jest wzmiankowany przez Mszał Rzymski aż trzy razy.  Pierwszym i drugim tekstem wzmiankującym o Ablu jest fragment I Modlitwy Eucharystycznej (umieszczonej zarówno w sekcji anafor (MR/08, s. 1251), jak i w obrzędach Triduum Paschalnego (MR/08, s. 570)) w której padają następujące słowa: „Racz wejrzeć na nie [składane dary – przyp. wł.] z miłością i łaskawie…
Dowiedz się więcej

Na początku modlitwy eucharystycznej kapłan pozdrawia wiernych słowami: Pan z wami[1]. W ten sposób rozpoczyna się święty hymn dziękczynienia[2]. Mówi się tu o hymnie, ponieważ Mistrz przed swoją męką, zanim udał się do Ogrodu Oliwnego, odśpiewał hymn (por. J 13, 31 – 14, 40). Jest to zatem ten hymn, w którym dziewięć chórów anielskich łączy się z ludźmi, gdyż Chrystus przyszedł szukać zagubionych owiec, a ich nawrócenie raduje…
Dowiedz się więcej

List do Hebrajczyków mówi […] o „ofierze chwały”, którą składamy Bogu „ustawicznie przez Chrystusa” (Hbr 13, 15). Podobne wymaganie przedstawia św. Piotr w swoim Pierwszym Liście, gdy mówi: „Wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa” (1 P 2, 5). Lud Boży ma więc to ofiarować jako „święte kapłaństwo przez Jezusa Chrystusa”, który go „wezwał…
Dowiedz się więcej

Niejednego, który choć raz w życiu szukał miejsca skupienia duchowego, tęsknota zagnała może w mury odwiecznego opactwa benedyktyńskiego, aby na chwilę, parę dni i więcej czerpać „in gaudio de fontibus Salvatoris” (Iz 12, 3; z radością u zdrojów Zbawicielowych) razem z oderwanymi od świata „czarnymi mnichami“. Jeżeli będzie to pierwszy jego pobyt w opactwie, to wszystko, cokolwiek w życiu klasztornym napotka, zadziwi go, będzie myślał, porównywał, sumował, konkludował i kto…
Dowiedz się więcej

Każdy człowiek uczestniczący w liturgii jest graczem transcendentnej rozgrywki, która jest iście Bożą grą, ponieważ liturgia to gra[1]. Dzisiaj bardzo rzadko mówi się o liturgii jako o grze, a właśnie tak należałoby mówić teraz – w dobie kryzysu rozumienia świętych obrzędów[2]. Jeśli ktoś ma wrażenie, że mówienie o liturgii jako o grze jest jej trywializowaniem lub – co gorsza! – banalizowaniem, to bardzo się myli. Jednak i tu wyłania się to,…
Dowiedz się więcej

„Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: <<[…] Przyjdźcie na ucztę!>>” (Mt 22, 1-4).Królestwo Boże, Kościół, jest tutaj przyrównane z ucztą. Królewskim gospodarzem tej uczy jest Bóg Ojciec – On to właśnie świętuje wesele swojego Syna. Tym Synem jest Jezus Chrystus. Wszyscy ludzie są na to wesele…
Dowiedz się więcej

Święty Jan w swej niebiańskiej wizji dostrzega wśród tronu, czterech Istot Żyjących oraz Starców także „Baranka jakby zabitego” (Ap 5, 6), który posiada „siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię” (Ap 5, 6). W Chrystusie zawiera się cała pełnia. On w swoim człowieczeństwie jest „skorupą”, która posiadła tę pełnię. Jednakże ta pełnia nie zawiera się jedynie w Nim, ponieważ została wysłana…
Dowiedz się więcej