Tag: historia liturgii

„Panie, nie według grzechów naszych uczyń nam, ani według nieprawości naszych oddawaj nam” (Ps 102, 10).Kościół święty, Matka nasza, przygotowuje nas stopniowo do głównych świąt swego cyklu liturgicznego. Jak wiadomo, dwie wielkie tajemnice, około których obraca się cała ekonomia chrześcijańska: Wcielenie i Odkupienie, rządzą całym rokiem liturgicznym. Dlatego też Kościół dokłada wszelkich starań, aby przygotować swe dzieci do godnego i pobożnego…
Czytaj dalej

Zgromadzenie liturgiczne jest z jednej strony miejscem, gdzie wierzący spotyka Pana, z drugiej także stanowi rzeczywisty znak wspólnoty. Owa wspólnota to nie odizolowana cząstka Mistycznego Ciała Chrystusa, ale Kościół, który aktualizuje się i jest obecny w konkretnym miejscu, i grupie wiernych. Podobnie zgromadzenie liturgiczne jest Kościołem modlącym się, uświęcającym i oddającym chwałę Bogu[1]. Reprezentuje ono w określonym czasie i przestrzeni nowy lud Boży, powołany przez Boga w mocy Ducha…
Czytaj dalej

W pierwszej epoce językiem liturgicznym w Rzymie było [mówienie] greckie. Po grecku mówili chrześcijanie rzymscy (jak i w innych środowiskach kościelnych — w Aleksandrii, Antiochii, Jerozolimie itd.) przynajmniej przez dwa pierwsze wieki. Klemens rzymski pisze po grecku; najdawniejsze napisy w katakumbach są greckie. Nie wyłoniła się jeszcze myśl osobnego języka liturgicznego w owym czasie; modlitwy mówiły się w ojczystym języku.Łaciny zaczęli pierwsi używać niechybnie chrześcijanie w Afryce. Papież Wiktor I (190—202)…
Czytaj dalej

Wskazówkę o sprawach i losach naszego Kościoła w pierwszych wiekach jego istnienia daleko pewniejszą, aniżeli nieliczne zapiski rocznikarskie, podają księgi liturgiczne, zachowując się jeszcze, acz już w szczupłym bardzo zasobie, w archiwach naszych kapituł katedralnych, bądź też indziej zwłaszcza pochodzące z bibliotek klasztornych. Bezpośrednio mieszczą one w sobie wiadomość pozytywną o czci Bożej i sprawowaniu nabożeństwa w czasie kiedy te księgi były w użyciu liturgicznym; równocześnie stanowią…
Czytaj dalej

Po Soborze Trydenckim (1545-1563) w wielu miejscach świata zaczęło brakować duchownych, gdyż (m.in.) wprowadzono wówczas obowiązek kształcenia przyszłych kapłanów w seminariach. Wówczas pojawiły się pierwsze głosy dotyczące tego, aby zmienić dyscyplinę Kościoła względem tych pomocniczych stopni kościelnego posługiwania, co – bez zgody Stolicy Apostolskiej – wprowadziły w życie Synody w Avignon w 1594 r. i w Reims w 1583 r., dopuszczając do służby przy ołtarzu świeckich (głównie młodych chłopców) bez tonsury i święceń[1].…
Czytaj dalej

Dom Antoni Coelho, benedyktyn, redaktor portugalskiego czasopisma liturgicznego ,,Opus Dei”, wydał niedawno znakomite dzieło, pt. ,,Liturgia rzymska”, które zaraz wyszło we francuskim tłumaczeniu. Ostatni rozdział tej książki poświęcił czcigodny autor papieżom XX-go wieku i ich działalności na polu reform liturgicznych. Pobożność kończącego się wieku XIX-go, nie licząc się z rozkwitem nauk liturgicznych, cechujących drugą połowę tego stulecia, nie była – ogólnie biorąc –…
Czytaj dalej

Ryt rzymski wprawdzie zdołał wyprzeć i zastąpić swych współzawodników w rozmaitych krajach; w walce o przodownictwo liturgiczne wszakże przejął zarazem od nich niejedne właściwości. W tym widzieć trzeba źródło i początek średniowiecznych obrządków pochodnych. Nadto niejedne z tych nierzymskich, bo gallikańskich pierwiastków drogą powrotną dotarły znowu do Rzymu i wzbogaciły szczegółami rzymską liturgią w jej własnej ojczyźnie. Kiedy więc w XVI w. średniowieczne obrządki zostały zniesione, a liturgiczne zwyczaje Rzymu…
Czytaj dalej

Grupy studyjne organu Consilium rozpoczęły swoją pracę w 1964 roku, odbywając spotkania w Rzymie oraz w różnych innych miejscach, co widać w niektórych sprawozdaniach przedstawianych członkom podczas zebrań plenarnych. Historia tych grup jest bardzo mocno związana z poszczególnymi szkicami, które przygotowywano krok po kroku (w miarę ukończenia pracy). Oprócz dokumentów dotyczących koncelebry, Komunii pod obiema postaciami oraz zrewidowanych obrzędów Wielkiego Tygodnia, żadna z grup nie była w stanie zakończyć…
Czytaj dalej

Pustki liturgiczneZaskakiwać może, że w najstarszym rzymskim Lekcjonarzu z Wurzburga z VII/VIII wieku brakuje rozbudowanego zestawu czytań na ferie okresu po Niedzieli Białej. Jest to dosyć zaskakujące, bo zestawy takich czytań już istniały na środy i piątki po Epifanii oraz po Zesłaniu Ducha Świętego (o Wielkim Poście nie wspominając). Natomiast w Okresie Wielkanocnym jest wyraźna pustka. Jedynie w pierwszym tygodniu po Oktawie Wielkanocy są przypisane na środę, piątek i sobotę czytania, a po Niedzieli Dobrego Pasterza są czytania jedynie…
Czytaj dalej

Czy język łański bezwzględnie należy do Mszy rzymskokatolickiej? Jeszcze kilka lat temu ludzie spontanicznie odpowiadaliby na to pytanie twierdząco. Jednak jeśli uczestniczylibyśmy w służbie Bożej sprawowanej w trzecim czy czwartym wieku we wspólnotach milionowego miasta Rzymu, zdziwilibyśmy się, że to nie łacinę słyszymy, lecz grekę.Język grecki (,,Koine”) był wówczas językiem całego świata, a więc jednocześnie językiem Nowego Testamentu i najstarszych tekstów liturgicznych. Już dwa wieki przed Chrystusem w Aleksandrii przetłumaczono Stary Testament…
Czytaj dalej