Tag: Sobór Watykański II

Na czele diecezji, która jest modelowym Kościołem partykularnym, stoi biskup diecezjalny. Przysługuje mu, w powierzonej jego pasterskiej pieczy diecezji, zwyczajna, własna i bezpośrednia władza rządzenia (kan. 381 §1 KPK). Władzę ustawodawczą biskup diecezjalny wykonuje osobiście (kan. 391 § 2 KPK). Spod tej władzy wyjęte są jedynie te sprawy, które na mocy prawa lub postanowienia papieskiego zostały zastrzeżone Stolicy Apostolskiej lub innym autorytetom kościelnym…
Dowiedz się więcej

Władzę ustawodawczą w całym Kościele sprawuje Biskup Rzymu. Jego władza jest najwyższa, pełna, bezpośrednia, powszechna i zwyczajna (kan. 331; kan. 333 § 1 KPK). Podmiot najwyższej i pełnej władzy w Kościele stanowi również Kolegium Biskupów, oczywiście z papieżem jako swoją głową na czele (kan. 336; kan. 337 § 1–2 KPK). Na mocy delegacji głos decydujący może posiadać także Synod Biskupów, jednak jego…
Dowiedz się więcej

Odnowa w dziedzinie liturgii, zapoczątkowana na Soborze Watykańskim II i konsekwentnie realizowana poprzez późniejsze dokumenty legislacyjne, wyraźnie wskazała na podmioty odpowiedzialne za procedowanie i realizację prawa liturgicznego. Jak zostało zaznaczone w konstytucji Sacrosanctum Concilium, nikomu, choćby nawet był kapłanem, nie wolno na własną rękę niczego do liturgii dodawać, ujmować czy zmieniać (KL 22 § 3). A wynika to z faktu, że prawo kierowania sprawami liturgii należy wyłącznie do odpowiedniej władzy kościelnej i przysługuje…
Dowiedz się więcej

Pierwszymi księgami liturgicznymi, dostosowanymi do sprawowania liturgii, której odnowienie zapowiedziano, a które to zapowiedzi zrealizowano na początku 1965 r., były “Kyriale simplex” oraz “Cantus” – dwie księgi dotyczące śpiewów mszalnych. Zostały one wydane dn. 14 grudnia 1964 r[1].Pierwszą z nich, jak wspomniano, było Kyriale simplex, zawierające części stałe Mszy św.[2] Księga ta została wydana z myślą o kościołach parafialnych, przedstawiając zwyczajne (i proste) gregoriańskie melodie części stałych[3]. Były…
Dowiedz się więcej

Oprócz hierarchicznego i wspólnotowego charakteru Liturgii, należy zwrócić uwagę na dwie inne cechy, a mianowicie na jej duszpasterski charakter oraz moc dydaktyczną, które Konstytucja bierze bardzo trafnie pod uwagę w kontekście reformy liturgicznej.Duszpasterska natura LiturgiiLiturgia, przede wszystkim będąc kultem sama w sobie, zmierza do uwielbienia Boga. Jednocześnie i ze swej natury zmierza do uświęcania ludzi i faktycznie to czyni. Jak głosi Konstytucja: „w Liturgii najskuteczniej osiąga się uświęcenie człowieka…
Dowiedz się więcej

Modyfikacje, o których była mowa w poprzednich postach serii (związanych z “Sacram Liturgiam” oraz modyfikacji obrzędów Komunii św.), znalazły swoje odzwierciedlenie w wydanej dn. 26 września 1964 r. pierwszej instrukcji wykonawczej do Konstytucji o Liturgii Świętej, której obowiązywanie nastąpiło dopiero dn. 7 marca 1965 r.[1] Na jej mocy dokonano znacznych zmian w obrzędzie Mszy św., które opierały się w głównej mierze na uproszczeniach poszczególnych ceremonii[2].Przede wszystkim zaznaczono, że należy odejść do praktyki, wedle której celebrans…
Dowiedz się więcej

Dzień 12 listopada 1962 r. rozpoczął się od wielkiego zdziwienia zdecydowanej większości ojców soborowych. Msza św. na początku soborowego zgromadzenia nie została odprawiona po łacinie, lecz w języku cerkiewno-słowiańskim, którym posługiwano się wtedy w siedmiu diecezjach w Chorwacji. W tym dniu większość ojców soborowych po raz pierwszy przeżywała Mszę św. rzymską sprawowaną w języku innym niż łaciński.  Melchicki arcybiskup Neophytos Edelby zantował przy tym w swoim dzienniku takie słowa: To wywarło wielkie…
Dowiedz się więcej

6 lutego rozpoczęło się zebranie plenarne Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Krótko po, jak się okazało, bardzo płodnym zebraniu plenarnym Dykasterii Nauki Wiary, podobne wydarzenie ma miejsce dla Dykasterii Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W artykule 26 konstytucji apostolskiej Praedicate Evangelium mamy takie oto słowa:

Po tym, jak w dn. 25 stycznia 1959 r. papież Jan XXIII zapowiedział zwołanie Soboru Watykańskiego II, w Genui zorganizowano cykl wykładów, mających doń przygotować. Podzielał to arcybiskup Köln, kardynał Josef Frings, który w dn. 20 listopada 1961 r. wygłosił wykład pt. “Das Konzil und die moderne Gedankenwelt” [tłum. pol.: “Sobór i myśl nowoczesności”], który cieszył się uznaniem. Jako że nie był on w stanie uporać się z tym tematem, poprosił o pomoc wówczas…
Dowiedz się więcej

Poza już wspomnianymi normami, ze wspólnotowego i hierarchicznego charakteru Liturgii wywodzą się także inne normy reformy liturgicznej. Ze względu na to, że Liturgia jest kultem Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa, ze swej natury ma ona charakter wspólnotowy i hierarchiczny, to znaczy jej działania lub celebracje nie są działaniami tej czy innej osoby albo niezorganizowanego ciała wiernych, lecz działaniami Kościoła; i nie jest to dlatego, że należą one do powszechnego Ciała Kościoła, lecz także dlatego, że je udoskonalają i manifestują w sposób…
Dowiedz się więcej