Tag: Subdiakon

Święcenia niższe i subdiakonat, wraz z ceremonią przygotowującą do przyjęcia tych stopni, zostały zreformowane w drugiej połowie 1972 r. Natomiast nowy mszał wydany przez Pawła VI (+1978), ujrzał światło dzienne w 1970 r. Zatem w okresie od 1970 r. do 1972 r., a więc przez około dwa lata duchowni niższych święceń oraz subdiakoni brali udział w zreformowanej liturgii. Natomiast dostosowywanie ich funkcji do reformowanej liturgii, rozpoczęło się już w 1965 r., kiedy to wydano pierwsze wytyczne względem…
Dowiedz się więcej

Ostatnimi czasy na łamach tej strony ukazała się publikacja, nt. funkcji liturgicznych (munus), które pełnili duchowni święceń niższych i subdiakoni w nowej liturgii mszalnej między 1970 a 1972 r. Dzisiaj uwaga zostanie skupiona na tej samej tematyce, tyle że w innym przedziale czasowym. Warto zgłębić się bowiem we właściwe funkcje osób po tonsurze, ostiariuszy, lektorów, egzorcystów, akolitów i subdiakonów w dawnej liturgii mszalnej. Wszak do dziś te święcenia są udzielane we wspólnotach podległych niegdyś…
Dowiedz się więcej

Ewolucja przepisów liturgicznych to proces obecny w Kościele od najdawniejszych czasów. Widać to już w pierwszych liturgiach Kościoła, które stopniowo (pod wpływem różnych czynników) zmieniły swój kształt i charakter. Również po Soborze Trydenckim (1545-1563), kiedy to skodyfikowano liturgię, wydając Mszał Rzymski, nie pozostawiono go w takim stanie aż do XX wieku, lecz już kilkanaście lat później – w 1604 r. – dokonano pierwszych poprawek w wydanej w 1570 r. księdze liturgicznej. Czy podobna rzecz miała miejsce…
Dowiedz się więcej

Pierwszym celem Zakonu Seraficznego jest oddawanie chwały Bogu poprzez chóralny śpiew, jakby pienie Aniołów. Chóry są bardzo ważne, gdyż zastępują Aniołów, gdy strzegą porządku oddawania chwały Bożej na ziemi, jak to czynią w niebie Aniołowie. Te wołania są potrzebne także w doczesności. Trzeba powiedzieć, że dla prawdziwych zakonników, poświęcających się ubóstwu, równie pobożne (co sami utrzymują) są dla chóry zakonne. Dlatego z najgorętszą chęcią należy do nich przystępować. Pierwszy…
Dowiedz się więcej

W ramach serii odnośnie do zachodnich rytów Kościoła zajmiemy się prawdopodobnie jednym z najciekawszych rytów łacińskich. Obrządek ten stał się jednym ze źródeł przebudzenia liturgicznego w XIX wieku. Jest to również swoisty „ryt Schrödingera”: istnieje i zarazem nie istnieje. Jego stan prawny w Kościele Rzymskokatolickim jest powodem wielu kontrowersji i sporów. Mówię tu o rycie Sarum, czyli rycie katedry Salisbury w Anglii, który przed reformacją był dominującym rytem na Wyspach Brytyjskich.…
Dowiedz się więcej

W obu formach rytu rzymskiego między czytaniami występuje śpiew. W Zwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego jest to najczęściej psalm responsoryjny (choć może też być to śpiew wykonywany na sposób ciągły), zaś w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego jest to graduał (w liturgiach żałobnych traktus) oraz – w obydwu formach – alleluja. Do tej grupy w niektóre dni dochodzą również sekwencje. Rys historyczny Liturgia mszalna relacjonowana przez św. Justyna nie zawiera żadnej informacji na temat…
Dowiedz się więcej

Pierwszy artykuł z serii dotyczącej opisu pierwszej spośród dwóch głównych części liturgii (tj. obrzędów związanych z proklamacją słowa), dotyczy lekcji mszalnej. W Mszy św. sprawowanej według mszału z 1970 r. (wraz z jego wersjami typicznymi) w tygodniu występuje jedno czytanie, zaś w niedziele dwa. Najwięcej lekcji jest odczytywanych w liturgii Wigilii Paschalnej, gdyż minimalną ilością czytań są cztery, zaś maksymalną osiem. Natomiast w liturgii sprawowanej według ksiąg z z 1962 r. w liturgii…
Dowiedz się więcej

W pierwszym tygodniu trwającego Wielkiego Postu uwadze czytelników poleciliśmy starodawną tradycję rzymskich liturgii stacyjnych. W obecnym, kończącym się już tygodniu drugim poprzedzającej uroczystości paschalne Czterdziestnicy skupimy się na zagadnieniu ogólniejszym, ale fundamentalnym dla prawidłowego rozumienia tego okresu w liturgii Kościoła. Od najdawniejszych bowiem czasów, okres ten ma w praktyce liturgicznej podwójny charakter: chrzcielny i pokutny. Obie te charakterystyki łączą się ze sobą nierozerwalnie, dlatego właśnie wspominamy…
Dowiedz się więcej

W pierwszym tygodniu Wielkiego Postu warto pochylić się nad tematem stacji wielkopostnych, które na wzór dawnej praktyki w Rzymie, są obecne również dzisiaj w wielu polskich diecezjach. W dawnych mszalikach (przy każdym dniu tego okresu liturgicznego) były zawarte informacje na temat kościoła, w którym dawniej Mszę św. celebrował papież. Taka świątynia w danym dniu była znana, jako statio, a liturgia w niej sprawowana nazywała się Mszą św. stacyjną. Warto zatem…
Dowiedz się więcej