Komentarz do Konstytucji o Liturgii Świętej – Sakrament bierzmowania (art. 71-72)

Rozpatrzenie Obrzędu Bierzmowania (Art. 71-72)

Sakrament bierzmowania jest wyłącznie pojmowany jako integralna część wtajemniczenia chrześcijańskiego w dynamicznym kontekście sakramentów wtajemniczenia. Bierzmowanie udoskonala Chrzest i troszczy się o Eucharystię, jest szczytem chrześcijańskiej inicjacji. Powinno to być uwypuklone w samej celebracji.

W rzeczywistości, starożytnym stałym rycie wtajemniczenia ta relacja była pięknie wyrażona, ale we współczesnej praktyce celebrowania Bierzmowania, wyrwana z liturgicznego kontekstu cierpi na wiele wad: 1) Obrzęd zaczyna się raptownie, bez liturgicznego przygotowania, 2) połączenie między chrztem, a bierzmowaniem jest napomknięte, a relacja z Eucharystią ani trochę nie wspomniana, 3) właściwa natura Sakramentu jako komunikacji pełnego daru Ducha Św. Jest niewystarczająco wyrażona.

Rozpatrzenie rytu bierzmowania orzeczone przez Sobór ma na celu po pierwsze uwypuklenie jego wyraźnej relacji między chrztem i Eucharystią. Dlatego przed przyjęciem sakramentu będzie się odnawiać przyrzeczenia chrzcielne. Co więcej, bierzmowanie, kiedy to dogodne, może być udzielane w trakcie Mszy Świętej. Stosownym również byłoby Credo oraz Modlitwę Pańską, które są odmawiane w obecnym rycie tylko na końcu, umiejscowić w trakcie upamiętnienia Chrztu, na początku obrzędu. Formuły mogłyby także przypominać wyraźniej relacje między chrztem, bierzmowaniem a Eucharystią.

Msza z udzieleniem bierzmowania mogłaby być Mszą wotywną do Ducha Świętego albo dostosowaną do okoliczności. To powinna być Msza wotywna jako drugiej klasy tak, by mogła być odprawiana prawie każdego dnia. Czytania i śpiewy tej Mszy utworzyłyby dopasowane wprowadzenie do sakramentu, czego brakuje.

Kiedy bierzmowanie udzielane jest poza Mszą, to wprowadzenie jako celebracji słowa wraz z odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych, byłoby dobrą formułą wprowadzającą do przygotowania do sakramentu. Przywrócenie tradycyjnego obrzędu chrztu, bierzmowania i Eucharystii wydaje się wymagać udzielania Bierzmowania przed przyjęciem przez kandydata Pierwszej Komunii Świętej. Sobór nie chciał dać ostatecznej odpowiedzi na pytanie o wiek na bierzmowanie, co było przedmiotem żywej dyskusji teologów w ostatnich latach. Jednak Kongregacja ds. Sakramentów w dniu 03.06.1932 r. oznajmiła:

„To jest dogodne i bardziej zgodne z naturą i skutkami sakramentu Bierzmowania, że dzieci nie powinny przyjmować I Komunii Świętej dopóki nie otrzymają Bierzmowania, które jest dopełnieniem Chrztu i pełnią Ducha Świętego”.

Logiczny porządek przyjmowania sakramentów wtajemniczenia byłby łatwiej widoczny w przypadku chrztu dorosłych, jeśli kapłan chrzczący miał uprawnienia do bierzmowania nowo ochrzczonych.

O rozpatrzeniu koniecznego znaku bierzmowania nie jest wyraźnie napisane w Konstytucji. Wielu jednak pragnie, by w elementach kluczowych rytu wyraźniej ukazać nadanie czwartego z siedmiu Darów Ducha Świętego. W obecnym rycie ten dar Ducha Świętego nie jest nawet wspomniany. Wydaje się być także odpowiednie, by przywrócić nałożenie dłoni celebransa, co miało miejsce w starożytnych czasach.

Bp Ignatius Onatibia