Objaśnienie antyfony: “Wdzięk się rozlał…” – Teologia Okresu Narodzenia Pańskiego
Antyfona:
„Wdzięk się rozlał na Twoich wargach, przeto Bóg pobłogosławił Tobie na wieki”.
Objaśnienie:
Powyższa antyfona jest trzecią antyfoną Godziny Czytań odnowionej Liturgii Godzin[1]. Werset ten został wzięty z Psalmu, w którym jest napisane: „Wdzięk rozlał się na twoich wargach: przeto pobłogosławił tobie Bóg na wieki” (Ps 45, 3). Na czyich wargach rozlał się ów wdzięk i komu Bóg pobłogosławił na wieki? Chodzi tutaj o Chrystusa[2]. To właśnie na Jego wargach rozlał się wdzięk, ponieważ Jego słowa były wymowniejsze, wszak mówi Pismo: „Wszyscy zdumiewali się jego nauką” (Mt 22, 33). W ten sposób mówi się o Nim jako o szczególnie pobłogosławionym przez Boga[3]. Wyraził to sam Ojciec: „To jest mój Syn umiłowany” (Mt 17, 5). Hajmon z Halberstadt (+853) w swoim Komentarzu do Księgi Psalmów zauważa, że owo pobłogosławienie polegało na wywyższeniu Syna Człowieczego[4]. Wspomina o tym Apostoł w słowach: „Bóg Go nad wszystko wywyższył” (Flp 2, 9). Dokonało się to w sposób szczególny w tajemnicy paschalnej, ale miało to także miejsce wcześniej, gdy Chrystus głosił naukę, bo przecież przez Chrystusa na świat przyszła łaska i prawda (por. J 1, 17). Augustyn z Hippony (+430) słusznie więc mówi o tym, że Chrystus obdarował świat „pocałunkiem łaski”[5]. Łaska ta sprawiła, że człowiek otrzymał błogosławieństwo, które traci, kiedy grzeszy[6]. Chrystus, podobny do ludzi we wszystkim oprócz grzechu, nie traci tego błogosławieństwa, ponieważ nigdy nie zgrzeszył, przeto właśnie mówi się o tym, że Bóg pobłogosławił mu na wieki (por. Ps 45, 3). Taki więc sens ma ta powyższa antyfona: ukazuje Chrystusa pełnego łaski, który dzieli się odwieczną mądrością z człowiekiem.
Dawid Makowski
[1] Zob. LG, I, s. 363.
[2] Zob. Augustinus: Enarrationes in Psalmos, XLIV, 7 (PL, XXXVI, 498).
[3] Zob. Bruno Astensis: Expositio in Psalmos, XLIV (PL, CLXIV, 855).
[4] Zob. Haymo Halberstatensis: Commentaria in Psalmos, XLIV (PL, CXVI, 349).
[5] Zob. Augustinus: Enarrationes in Psalmos, XLIV, 7 (PL, XXXVI, 498).
[6] Zob. Bruno Astensis: Expositio in Psalmos, XLIV (PL, CLXIV, 855).