Tag: Niższe urzędy Kościoła

Ze wszystkich niższych święceń (ordines minores) na tym terenie istniał tylko ostiariat. Tą posługę określa się poprzez klucz. Był obecny także akolitat. Ta posługa istniała po to, by oświetlać świątynię. W ich księgach daje się rozpoznać też egzorcystów, psalmistów i lektorów. Wreszcie widać wzmianki o subdiakonie, który powinien nosić kielich i patenę.Aby zostać diakonem lub prezbiterem, koniecznie trzeba było przyjąć wyższe święcenia (ordines majores), które można już było otrzymać…
Dowiedz się więcej

Zagłębiając się w kolejne etapy historii święceń, nie sposób ominąć celebracji święceń – wraz z jej modlitwami – obecnej w sakramentarzach, czyli pierwszych księgach, które zawierały modlitwy przy sprawowaniu różnych obrzędów liturgicznych. W poniższym artykule zostanie zwrócona uwaga na sakramentarz gelazjański. Księga ta była szczególnie znana w Galii, przez co stała się swoistą podstawą rytów gallikańskich.O święceniach w sakramentarzu w ogólnościSakramentarz gelazjański w części poświęconej święceniom w ogólności przedstawia kilka…
Dowiedz się więcej

Znając już wygląd celebracji święceń w dokumentach z początku średniowiecza, warto zagłębić się w treści księgi, która zawierała już pewne nowe elementy, zbliżające całą celebrację święceń do stanu, jaki został zawarty w Pontificale Romanum z 1961-1962 r. Chodzi rzecz jasna o Pontyfikał Rzymsko-Germański (zwany również Pontyfikałem Mogunckim lub Pontyfikałem Ottona), który pochodzi z X w., a dokładniej, na co wskazuje M. Zachara, z okresu pomiędzy 950 a 962 r[1]. Przedstawiana księga została…
Dowiedz się więcej

Dość duży wpływ na kształtowanie się liturgii Kościoła miały sakramentarze. Ostatnimi czasy na łamach tej strony pojawił się artykuł nt. święceń w Sakramentarzu gelaziańskim. Warto więc wspomnieć jeszcze o dwóch innych sakramentarzach, które zawierały niektóre obrzędy święceń. Chodzi rzecz jasna o Sakramentarz z Werony zwanym leoniańskim i Sakramentarz gregoriański.Na samym początku warto poznać parę informacji na temat analizowanych ksiąg. Sakramentarz z Werony (in. Kodeks z Werony/Sakramentarz leoniański) pochodzi z VI…
Dowiedz się więcej

W piątym wieku galijska wspólnota Kościoła przeżywała trudności, które były związane m.in. z podmiotowością prawną duchownych zamieszkujących w Galii. Chcąc przeciwdziałać podporządkowaniu ich państwu, stworzono spis duchowieństwa, do którego oprócz diakonów i kapłanów dołączono również niższych posługujących (subdiakonów, akolitów, egzorcystów, lektorów, ostiariuszy oraz psalmistów). Znaleźli się więc tam wszyscy ci, którzy wówczas piastowali jakieś urzędy we wspólnocie Kościoła galijskiego. Dokument ten jest ważny również z tego względu,…
Dowiedz się więcej

Średniowiecze to czas, w którym dość mocno rozwijały się obrzędy Kościoła. Oprócz rozwoju rytów mszalnych następowało poszerzanie obrzędów święceń, które można zauważyć wtedy, gdy przegląda się poszczególne sakramentarze czy pontyfikały. Jednym z nich jest Pontyfikał Wilhelma Duranda, zwany czasem Pontyfikałem Durandusa. Nazwa księgi pochodzi od biskupa Duranda, żyjącego w XIII w. (ok. 1230-1296), który pod koniec swego życia stworzył Pontyfikał[1]. Dlatego też czytając poniższy artykuł,…
Dowiedz się więcej

Święcenia niższe i subdiakonat, wraz z ceremonią przygotowującą do przyjęcia tych stopni, zostały zreformowane w drugiej połowie 1972 r. Natomiast nowy mszał wydany przez Pawła VI (+1978), ujrzał światło dzienne w 1970 r. Zatem w okresie od 1970 r. do 1972 r., a więc przez około dwa lata duchowni niższych święceń oraz subdiakoni brali udział w zreformowanej liturgii. Natomiast dostosowywanie ich funkcji do reformowanej liturgii, rozpoczęło się już w 1965 r., kiedy to wydano pierwsze wytyczne względem…
Dowiedz się więcej

Ostatnimi czasy na łamach tej strony ukazała się publikacja, nt. funkcji liturgicznych (munus), które pełnili duchowni święceń niższych i subdiakoni w nowej liturgii mszalnej między 1970 a 1972 r. Dzisiaj uwaga zostanie skupiona na tej samej tematyce, tyle że w innym przedziale czasowym. Warto zgłębić się bowiem we właściwe funkcje osób po tonsurze, ostiariuszy, lektorów, egzorcystów, akolitów i subdiakonów w dawnej liturgii mszalnej. Wszak do dziś te święcenia są udzielane we wspólnotach podległych niegdyś…
Dowiedz się więcej

Na łamach tej strony już kilkukrotnie pojawiały się takie pojęcia jak funkcja (munus) czy posługa (ministerium). Również w rozmowach na tematy liturgiczne bardzo często ludzie posiłkują się tymi dwoma wyrazami, choć czynią to najczęściej zamiennie. W rzeczywistości jednak Słownik Języka Polskiego nie traktuje tych określeń jako wyrazy bliskoznaczne (synonimy), gdyż nie umiejscawia ich obok siebie[1]. Najbliższy synonim funkcji to rola, zaś wyrazem bliskoznacznym do słowa posługa jest…
Dowiedz się więcej

Znając już zarys powstania święceń niższych i wyższych, warto poznać kształtowanie się obrzędu udzielania tych urzędów, począwszy od tekstów biblijnych, poprzez m.in. dzieło przypisywane Hipolitowi (+236), a skończywszy na Statutach Kościoła Starożytnego (V w.).Pismo ŚwiętePierwszym źródłem, nad którym należy się pochylić, jest tekst natchniony – Pismo Święte. Na samym początku warto się zająć opisem wybrania następcy Judasza (Dz 15-26). Cała procedura wyboru nowego członka…
Dowiedz się więcej