Kategoria: Niższe urzędy Kościoła

Portal poświęcony liturgii Kościoła Świętego

Służba zakrystiana we współczesnym Kościele

Funkcje liturgiczne objawiają misterium Kościoła, ponieważ są wyrazem służby poprzez dar, który człowiek otrzymał, gdyż „różne są rodzaje posługiwania” (1 Kor 12, 5). Wszyscy, którzy pełnią jakiekolwiek czynności liturgiczne, spełniają je prawdziwie[1]. W przestrzeni parafialnej można dostrzec najczęściej kilka osób, które codzienne pełnią swoje funkcje liturgiczne, a więc: ministranta, zakrystiana i organistę[2]. Obecnie obowiązujące przepisy liturgiczne wśród różnych funkcji (munus) liturgicznych, wymieniają m.in. wspomnianą służbę…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Hipponie (393)

Nota o SynodzieSynod w Hipponie, mający miejsce dn. 8 paźdzernika 393 r., został zwołany w sprawach dyscyplinarych. Jedną z nich była kwestia obyczajności duchowieństwa, która dotyczyła ich związków z kobietami.Kanon III(SCL, IV, 61) Epigonius episcopus dixit: Additur aliquid quod non seiungatur de hoc titulo: saepe, patientibus propositis, vidimus lectores in ecclesiis (…).  Si hoc placet mentibus vestris, qui secundam acceperit, a lectione ex hodierno die arceatur.Kanony III(SCL, IV,…
Dowiedz się więcej

Święcenia w średniowiecznej teologii – Walahfried Strabo (+849)

Opisując sakrament święceń, nie można ominąć nauki poszczególnych uczonych na temat tego, co obecnie nazywa się sakramentem święceń. Średniowieczni uczeni zajmujący się tematyką sakramentu święceń, dzielili się na zwolenników tezy, iż wszystkie świecenia są pochodzenia Bożego i stanowią część sakramentu święceń oraz na tych, którzy opowiadali się za odmienną teorią, uważając, że o ile wszystkie święcenia w jakiejś mierze składają się na sakrament, o tyle nie wszystkie są pochodzenia Bożego. Dyskurs ten zadomowił się w Kościele,…
Dowiedz się więcej

Przedsoborowy projekt reformy święceń niższych

Przed Soborem Watykańskim II (1962-1965) wielu biskupów zgłaszało Komisji Przygotowawczej Soboru Ekumenicznego swoje własne sugestie, nad którymi miano się pochylić, a które dotyczyły święceń niższych, subdiakonatu oraz tonsury. Poniższy tekst ma za cel ukazanie wstępnych założeń reformy święceń niższych.Sugestie biskupów na temat reformy zbierano przez rok[1]. Względem tonsury ostatniej głosy były zróżnicowane: począwszy od tych, które pragnęły jej zachowania; poprzez tych, którzy pragnęli ujednolicenia formy tonsury;…
Dowiedz się więcej

Czynności akolity w ujęciu Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego z 1975 r. i 2002 r.

Posoborowa reforma subdiakonatu, święceń niższych i tonsury sprawiła, że akolici otrzymali nowe funkcje liturgiczne do spełniania w zgromadzeniu liturgicznym. Abstrahując od opisywania ich czynności w liturgii mszalnej w 1969 r. oraz pod koniec 1972 r., o czym już było zresztą pisane, warto skupić się na drobnej, ale istotnej zmianie ich posługiwania pomiędzy 1975 r. a 2002 r. Temu zostanie poświęcony poniższy wpis.Otóż w editio typica altera wspomnianego wprowadzenia do mszału z 1975 r., można przeczytać, że akolita…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Valence d’Agen (374)

Nota o synodzie Synod w Walencji (Galia), odbywający się w 374 r., zgromadził galijskich biskupów w celu orzeczenia na temat święceń, pokuty i powtórnego chrztu. Kanon 1(SC, III, 492-493) Sedit igitur neminem post hanc synodum, qua eiusmodi illicitis vel sero succurritur, digamos aut internuptarum maritos ordinari clericos posse. Nec requirendum utrumne initiati sacramentis divinis, anne gentiles, hac se infelicis sortis necessitate macularint, cum…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Rzymie (385)

Nota o synodzie Synod odbywający się w 385 r. w Rzymie został zwołany w celach dyscyplinarnych. To, co na tym synodzie zostało postanowione, odzwierciedla list papieża Syrycjusza do biskupa Tarragony Himeriusza, z której poniżej podano kilka ustępów. Kanon 6(SCL, II, 38) Praeterea monachorum quosdam atque monacharum, abiecto proposito sanctitatis, in tantam protestaris demersos esse lasciviam, ut prius clanculo, velut sub monasteriorum praetextu, illicita ac sacrilega se contagione miscuerint: postea…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Kartaginie (390)

Nota o Synodzie Synod w Kartaginie, zgromadzony 16 czerwca 390 r., odbył się w celu ogłoszenia kanonów dyscyplinarnych oraz jednego doktrynalnego. Przewodził mu biskup Genekliusz. Kanon II(SC, III, 692-693) Epigonius episcopus Bullensium regionum dixit: Cum praeterito concilio de continentia et castitate tractaretur, gradus isti tres qui constrictione quadam castitatis per consecrationem annexi sunt, episcopus inquam, presbyter et diaconus, tractatu pleniori, ut pudicitiam custodiant, doceantur. Geneclius…
Dowiedz się więcej

Źródła celibatu duchownych: Synod w Kartaginie (397)

Nota o Synodzie Synod w Kartaginie, zwany czasem Trzecim Synodem Kartagińskim, zgromadził wielu biskupów afrykańskich w 397 r. na dwóch posiedzeniach, aby uporządkować kościelne prawodawstwo. Kanony XI-XIII (PL, LVI, 424-425) Ut filii episcoporum et clericorum spectacula saecularia non exhibeant nec spectent, quandoquidem a spectaculis arcentur [XI].Ut gentilibus vel etiam haereticis et schismaticis filii episcoporum vel quorumlibet clericorum matrimonio non coniungantur [XII].Ut episcopi vel clerici filios suos…
Dowiedz się więcej

O stopniu egzorcystatu

Egzorcystat tworzy dla siebie własną, zamknięta grupę i nie należy genetycznie, liturgicznie czy dyscyplinarnie do żadnego z niższych święceń. Od samego początku istniał on niezależnie, zarówno jako officium, jak i jako ordo, przez co należy do święceń niższych na równi z subdiakonatem i lektoratem. Pierwotnie stopień ten w ogóle nie był obecny w wymiarze liturgicznym. Był on wówczas dostępny dla każdego, tak duchownego, jak i laika. Jeszcze w IV w. na Wschodzie słyszy się o tej praktyce, chociaż w tamtych…
Dowiedz się więcej

Przetłumacz stronę