Embolizm prefacyjny jest tą częścią liturgii, która zawiera w sobie szczególny motyw dziękczynienia, zanoszony do Ojca przez Syna w Duchu Świętym. Często wierni nie zwracają na niego uwagi, co jest błędem, gdyż zawiera on w sobie ważne treści, które poniżej zostały przybliżone.
Tekst polski:
„Dzisiaj Maryja Dziewica przyniosła do świątyni Twojego Przedwiecznego Syna, a Duch Święty ogłosił przez usta, Symeona, że jest On chwałą Twojego ludu i światłem narodów”[1].
Objaśnienie:
Prefacja o Ofiarowaniu Pańskim wskazuje na tajemnicę tego wydarzenia. Kapłan mówi: Dzisiaj Maryja Dziewica przyniosła do świątyni Twojego Przedwiecznego Syna. Wspomina o owym dzisiaj, aby ukazać, że zbawcze wydarzenia z życia Chrystusa są częściami misteriów Kościoła. Mówi, że w celu ofiarowania Chrystusa w świątyni, Maryja przyniosła Go do świątyni, bo jest napisane: „Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu” (Łk 2, 22). Mówi się tutaj o liczbie mnogiej, gdyż Maryi towarzyszył Józef. Ofiarowany zaś był Przedwieczny Syn, który odwiecznie istniał w postaci Bożej, lecz przyszedł w czasie jako człowiek, przyjmując ciało z Najświętszej Dziewicy[2]. Chrystus istniał bowiem przed Abrahamem (por. J 8, 58). Był On obecny przy stwarzaniu świata (por. Prz 8, 22-31). Poucza bowiem Apostoł: „On jest przede wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie” (Kol 1, 17). Wyznanie wiary ujmuje to w słowach: „Bóg z Boga, Światłość ze Światłości”, aby ukazać, że prawdziwy Bóg przyjął ciało i „zstąpił z nieba”[3]. Kapłan wspomniał więc o Bogu Ojcu, gdy powiedział: Twojego, dodał wzmiankę o Bogu Synu, gdy rzekł: Przedwiecznego Syna, a teraz wzmiankuję o Bogu Duchu, gdy mówi: Duch Święty ogłosił przez usta, Symeona. Jak później dzięki Duchowi Świętemu Piotr wyznał wiarę w Mesjasza (por. Mt 16, 17), tak teraz Symeon rozpoznał w Jezusie obiecanego Zbawiciela (por. Łk 2, 27-32). Mówi się tutaj o tym, że ogłosił to Duch Święty, ponieważ człowiek sam z siebie nie jest zdolny tego wypowiedzieć (por. 1 Kor 12, 3). Dlatego Jan Chrzciciel mówił o sobie, że jest Głosem (Mt 3, 1-12), bo czym innym jest głos, a czym innym słowo[4]. W ten sposób Duch Święty przez usta Symeona obwieścił, że ofiarowane Dziecię jest chwałą Twojego ludu i światłem narodów. Mówi się o tym, że jest chwałą ludu Bożego, ponieważ – cieleśnie – wywodzi się od Abrahama (por. Mt 1, 1-17)[5]. Wspomina się także o Nim jako o Światłości, bo sam powiedział: „Przyszedłem na świat jako światło” (J 12, 46). Światło to rozprasza mroki ciemności, chcąc dla wszystkich życia wiecznego, tj. poznania Boga (por. J 17, 3). W ten sposób powyższa prefacja streszcza wydarzenie ofiarowania Chrystusa w świątyni, ukazując także Jego posłannictwo oraz niebiańskie pochodzenie.
Dawid Makowski
[1] Mszał Rzymski dla diecezji polskich. Wyd. I. Poznań: 1986, s. 60*.
[2] Zob. Tertullianus: De Carne Christi, X (PL, II, 773-774).
[3] Zob. Vigilius Tapsensis: Contra Felicianum Arianum de unitate Trinitatis, XI (PL, XLII, 1166).
[4] Zob. Auctor Incertus: Expositio Evangeliorum, I (PL, XXX, 634).
[5] Zob. Anselmus Laudunensis: Enarrationes in Mattheaum, I (PL, CLXII, 1229).
situs toto situs toto toto togel toto togel situs gacor jacktoto toto slot toto togel situs toto toto togel jacktoto toto togel situs toto situs slot jacktoto jacktoto situs togel link togel jacktoto bandar togel kawi898 situs togel resmi situs toto link toto togel
