Kategoria: Serie artykułów

Św. Paweł w swoich listach kierowanych do pierwszych wspólnot chrześcijańskich podawał przepisy, rady i zakazy. Pochwalał swoich słuchaczy zwłaszcza za przestrzeganie tradycji[1]. Charakterystycznym terminem, którego używał w odniesieniu do zgromadzeń w znaczeniu religijnym jest słowo Ecclesia. Najwięcej przedmiotowych odniesień znaleźć można w Pierwszym Liście do Koryntian[2]. Korynt był miastem, gdzie sprawowano Eucharystię w ramach posiłku wspólnego, uczty braterskiej zwanej agapą (1 Kor 11, 20). Agapa to wieczerza…
Dowiedz się więcej

Dzieje Apostolskie przekazują, że Apostołowie po wniebowstąpieniu Jezusa powrócili do Jerozolimy i zaczęli zbierać się w sali na górze, aby trwać jednomyślnie na modlitwie (Dz 1, 14). Realizacja takiej postawy jest konsekwencją okazywania posłuszeństwa Jezusowi, który pozostawił im czytelny nakaz (Mt 28, 20; 1 Kor 11, 25). Sala na górze to biblijny Wieczernik[1]. Nie zostały podane przy czyny, dla których tam właśnie zebrali się Apostołowie. Można jednak sądzić, że chodzi…
Dowiedz się więcej

Faktem jest, że u początku zgromadzeń ludu w Nowym Testamencie stoi osoba i publiczna działalność Jezusa Chrystusa[1]. Apostołowie przekazali wspólnocie pierwotnego Kościoła wzorce bezpośrednio przyjęte od Jezusa Chrystusa. Zarówno wtedy, jak i w aktualnych zgromadzeniach liturgicznych osoba Chrystusa znajduje się w centrum i stanowi w nich najistotniejszy i konieczny element[2]. Natomiast przekazy ewangeliczne wskazują na ludzi, którzy gromadzili się wokół Jezusa, a miejscem tych zgromadzeń były synagogi (Mk 1, 21,…
Dowiedz się więcej

Idea zgromadzenia liturgicznego w zakresie dopełniającym została ukazana również w Nowym Testamencie, bazując na celebracji uczt, w których uczestniczył albo którym przewodniczył sam Chrystus[1]. Jezus wypełnia wiernie przepisy Starego Prawa i wprowadza jednocześnie nowy wymiar kultu realizowanego w Duchu i prawdzie (J 4, 24)[2]. Istotne elementy oraz przebieg zgromadzeń nowotestamentalnych można dogłębniej poznać dokonując analizy treściowej i formalnej ksiąg Ewangelii, Dziejów Apostolskich, listów św. Pawła, Listu do Hebrajczyków oraz Apokalipsy…
Dowiedz się więcej

W wielu modlitwach liturgicznych słyszymy często te znamienne słowa: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”. Odpowiadamy na to: ,,Amen”. Co jednak oznacza owo: ,,Bóg przez wszystkie wieki wieków”? Otóż poprzez to wypowiadamy imię Boga, a jednak wskazujemy na pewną Jego cechę. Bóg jest wieczny – to jest Jego cecha: nie ma w Nim zmienności czasów. Świadczą o tym słowa: Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi (Ap…
Dowiedz się więcej

“Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”Słowa te recytujemy lub śpiewamy w każdej świątecznej lub bardziej okazałej liturgii. Oto czytamy w Ewangelii: Zjawiło się z Aniołem mnóstwo wojska niebieskiego, wielbiąc Boga, i mówiąc: Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (Łk 2, 13-14). Wydarzenie to miało miejsce przy narodzinach Chrystusa. Co te słowa jednak oznaczają? Niewątpliwie mają one charakter uwielbienia, skoro się…
Dowiedz się więcej

Jeśli spoglądniemy na liturgię sprawowaną przy ołtarzu przyściennym, to zauważymy, że podczas pozdrowienia wiernych przed prefacją, kapłan nie odwraca się do nich, aby ich pozdrowić. Dlaczego w tym wypadku czyni wyjątek od reguły, nakazującej mu zwrócenie się do ludzi? Dlatego, że przystępuje do największej tajemnicy. Oto Chrystus w Ewangelii przestrzega przed spoglądaniem się za siebie, gdy już rozpoczęło się pracę: Nikt kto przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do Królestwa Niebieskiego (Łk…
Dowiedz się więcej

„Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie”Słowa te recytujemy lub śpiewamy w każdej liturgii mszalnej, ale czy rozumiemy, o kim jest tutaj mowa? W Ewangelii Chrystus rzekł: Nie ujrzycie Mnie odtąd, dopóki nie powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie (Mt 23, 39). Sformułowania tego użył jednak tłum już wcześniej, gdy Zbawiciel przybywał do Jerozolimy: Hosanna Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie (Mt 21, 9). Słowa te, powzięte z Psalmu 118, odnoszą…
Dowiedz się więcej

W anamnezie kanonu rzymskiego, czyli dzisiejszej I Modlitwy Eucharystycznej, kapłan prosi, aby sprawowana przez niego ofiara była przyjęta, jak ta ofiara, którą złożył Melchizedek, nazywany kapłanem[1]. Warto więc na wstępie do tej publikacji przybliżyć biblijną perykopę na ten temat:,,Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a [ponieważ] był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony…
Dowiedz się więcej

W anamnezie kanonu rzymskiego, czyli dzisiejszej I Modlitwy Eucharystycznej, kapłan prosi, aby sprawowana przez niego ofiara była również przyjęta, jak dar Abrahama[1]. Ofiara Abrahama wespół z ofiarą Kaina i Abla, została opisana w pierwszej Księdze Pisma Świętego i na wstępie tej refleksji, warto ten opis sobie przypomnieć:,,Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: «Abrahamie!» A gdy on odpowiedział: «Oto jestem» powiedział: «Weź twego…
Dowiedz się więcej