Kategoria: Serie artykułów

Znając już zarys powstania święceń niższych i wyższych, warto poznać kształtowanie się obrzędu udzielania tych urzędów, począwszy od tekstów biblijnych, poprzez m.in. dzieło przypisywane Hipolitowi (+236), a skończywszy na Statutach Kościoła Starożytnego (V w.).Pismo ŚwiętePierwszym źródłem, nad którym należy się pochylić, jest tekst natchniony – Pismo Święte. Na samym początku warto się zająć opisem wybrania następcy Judasza (Dz 15-26). Cała procedura wyboru nowego członka…
Dowiedz się więcej

Święcenia absolutne, zwane również święceniami altarzystów, polegały na przygotowaniu i wyświęceniu danego duchownego wyłącznie w celu sprawowania Najświętszej Ofiary. Właśnie na temat tej praktyki zostanie poświęcona poniższa publikacja.W Piśmie Świętym można znaleźć wiele wzmianek o prezbiterach czy biskupach (wówczas nie rozdzielano tych dwóch pojęć). Nie chcąc wgłębiać się w słowa wszystkich perykop obecnych w Biblii na temat tych osób, wystarczy przedstawić jedynie jedną perykopę:,,Następnego dnia Paweł poszedł razem…
Dowiedz się więcej

Przyglądając się dokumentom soborowym pod kątem święceń, wielokrotnie można się natknąć na to, że w hierarchii kleru występuje tam stopień psalmisty. Właśnie dlatego warto zagłębić się w tę tematykę, aby rozstrzygnąć, czy urząd ten był święceniem, czy tylko jakąś funkcją lub posługą.Na początek warto sobie przedstawić dwa dokumenty traktujące na ten temat. Synod w Laodycei (ok. 360 r.) w kanonie XXIII wspominał o lektorach i kantorach (tj. psalmistach) pod kątem używanych szat. Mocą…
Dowiedz się więcej

Bardzo ważną i interesującą kwestią zarówno pod kątem historii Kościoła, jak i sakramentu święceń była praktyka święcenia dzieci. Poznając zarys powstania święceń niższych, można było zaobserwować, że nie każdy stopień mniejszy wymagał ukończenia dwudziestu lat życia. Tak było m.in. z lektoratem. Właśnie, dlatego warto przybliżyć sobie ideę i sens wyświęcania młodzieńców na poszczególne urzędy.Najbardziej znanym stopniem, na który od początku wybierano młodych chłopców, był lektorat. E. Górski przyczynę…
Dowiedz się więcej

Święcenia niższe, o których była mowa w poprzednim artykule, znajdowały swoje wypełnienie w posłudze diakona – pierwszego święcenia wyższego z pochodzenia Bożego. Oprócz tego stopnia, w grupie stopni wyższych znajduje się także kapłaństwo (z podziałem na prezbiterów i biskupów). Te trzy święte stopnie – diakonat, prezbiterat i episkopat są obecne w Kościele do dziś. Dlatego tym bardziej warto sobie przybliżyć powstanie tych świętych stanów.Pisząc o święceniach niższych, wielokrotnie ukazywano, że ich…
Dowiedz się więcej

Przyglądając się dzisiejszej liturgii sprawowanej według ksiąg z 1962 roku, dostrzeże się, że ministranci w tej liturgii swoim strojem przypominają kleryków. Taka praktyka ma swoje korzenie już w XVI w., kiedy to z braku duchownych niższych święceń Kościół zaczął pozwalać świeckim mężczyznom zastępować akolitów w niektórych czynnościach (m.in. w podawaniu ampułek). Po reformie liturgicznej dokonanej w ubiegłym stuleciu, w Kościele powszechnym zachowały się jedynie dwa święcenia niższe zwane odtąd…
Dowiedz się więcej

Na wstępie rozważań nad sakramentem kapłaństwa oraz w ogóle kościelnymi posługami, trzeba dobrze zrozumieć, co kryje się pod nazwą ,,duchowny”. Właśnie temu zagadnieniu będzie poświęcona poniższa publikacja.W obecnie obowiązującym Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. można znaleźć następującą informację:,,Przyjmujący diakonat staje się duchownym”[1].Zapis ten świadczy o tym, że mianem ,,duchownego” można dzisiaj nazywać jedynie: diakona, prezbitera i biskupa. Tym samym osoba posiadająca inne stopnie (lektora czy akolity; lub…
Dowiedz się więcej

W Orędziu Wielkanocnym usłyszymy słowa wzywające dzwony do obwieszczenia zbawienia. Ale dlaczego dzwony? Amalariusz z Metzu (+850) powie, że dzwony są głosem, który ma nam przypomnieć o Bogu. W Starym Testamencie czytamy, że trąby służyły do zgromadzenia ludu (Lb 10, 2). Hieronim ze Strydonu (+420) wskaże tu, że trąba to inaczej dzwon. Łącząc te dwa zdania, można dojść do konkluzji, że dzwon jest zwołaniem ludu ku przypomnieniu mu o Bogu. Ale czy tylko? Niekiedy jest wezwaniem do pokuty (Jl 2,…
Dowiedz się więcej

Apokalipsa św. Jana Apostoła to księga, która w całym kanonie Nowego Testamentu uchodzi za dzieło skierowane w sposób szczególny do wspólnoty Kościoła. Pojęcia takie, jak: zgromadzenie, Ecclesia zajmują w niej miejsce uprzywilejowane. Autor natchniony ukazuje dwa wymiary Kościoła: doczesny i nadprzyrodzony. Przez aspekt widzialny rozumie się doczesną społeczność, która wierzy, jest poddawana próbom i prześladowaniom oraz nieustannie doznaje pomocy ze strony Chrystusa. Drugi aspekt, określony mianem nadprzyrodzonego, stanowi królestwo…
Dowiedz się więcej

Najbardziej merytoryczny w swoim przekazie opis istoty zgromadzenia liturgicznego jako ludu nowego Przymierza zawiera List do Hebrajczyków. Zgromadzenie jest centralnym tematem tej księgi. Każde konkretne zgromadzenie zwane Kościołem posiada jeden charakterystyczny rys. Jego istotą jest osoba Jezusa Chrystusa, a Jego obecność stanowi o strukturze tej wspólnoty, jej istotnych cechach i funkcjach[1].List do Hebrajczyków klarownie zaznacza paralelizm pomiędzy Starym a Nowym Testamentem. Nie ma między nimi sprzeczności,…
Dowiedz się więcej